parki1

FORMY OCHRONY PRZYRODY

Parki narodowe

Park narodowy obejmuje obszar chroniony wyróżniający się szczególnymi wartościami naukowymi, przyrodniczymi, społecznymi, kulturowymi i wychowawczymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega całość przyrody oraz swoiste cechy krajobrazu.

Parki krajobrazowe

Park krajobrazowy jest obszarem chronionym ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego utworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnienie tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.

Obszary' chronionego krajobrazu

Obszar chronionego krajobrazu obejmuje wyróżniające się krajobrazowe tereny o różnych typach ekosystemów. Zagospodarowanie tych systemów powinno zapewnić stan względnej równowagi ekologicznej systemów przyrodniczych.

Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe

Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości estetycznych.

Rezerwaty przyrody

Rezerwat przyrody jest obszarem obejmującym zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, określone gatunki roślin i zwierząt, elementy przyrody nieożywionej, mające istotną wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych, bądź krajobrazowych.

•    rezerwaty ścisłe

•    rezerwaty częściowe

Użytki ekologiczne

Użytki ekologiczne są to zasługujące na ochronę pozostałości ekosystemów mających znaczenie dla zachowania unikatowych zasobów genowych i typów środowisk, jak: naturalne zbiorniki wodne, śródpolne i śródleśne „oczka wodne", kępy drzew i krzewów, bagna, torfowiska, płaty nie użytkowanej roślinności, starorzecza, wychodnie skalne, skarpy, kamienie.

Społeczne ostoje przyrody

„Społeczna" ostoja przyrody, to obszar stanowiący własność organizacji społecznej, przeznaczony przez nią na cele ochrony przyrody. Może to być także obszar będący w wieczystej dzierżawie lub bezterminowym użytkowaniu organizacji społecznej, pod warunkiem wyrażenia na to zgody przez właściciela terenu lub jego upoważnionego przedstawiciela. Społeczne ostoje przyrody mogą tworzyć organizacje, które od co najmniej trzech lat posiadają osobowość prawną jako stowarzyszenia lub fundacje zarejestrowane w Polsce, a ochrona przyrody stanowi jeden z ich głównych celów statutowych.