P1050461

1 KONDUKTOMETOIA

odpowiadającym początkowi i końcowi krzywej. Ponieważ krzyw* oscylomet ryczne dla tego samego elektrolitu leżą tak, że punkt! przegięcia krzywej B (susceptancji) odpowiada stężeniu, dla któregn występuje maksimum krzywej dzwonowej (konduktancji) obie metody się uzupełniają. Optymalny zakres czułości jednej metody przypada ni" najniższy zakres czułości drugiej metody. Metodę składowej czynną} należy stosować przy dużym i małym przewodnictwie roztworu, a składowej biernej przy średnich wartościach przewodnictwa roztworu. Z przebiegu krzywych oscylometrycznych wynika, że w metodzie składowej biernej (susceptancji) otrzymuje się wyniki jednoznaczne, natomiast w metodzie składowej czynnej (konduktancji) temu samemu odczytowi wartości mierzonej mogą odpowiadać dwa różne stężenia. Należy znać wtedy orientacyjne stężenie.

USA. Miareczkowanie oscylometryczne

Miareczkowanie oscylometryczne można stosować do wszystkich typów reakcji (alkacymetria, redoksymetria, kompleksometria, precipi-tometria), jeżeli w czasie miareczkowania zachodzą zmiany właściwości elektrycznych, a przede wszystkim przewodnictwa. Zmiany przewodnictwa są rejestrowane jako funkcja objętości dodanego titrantu, a punkt końcowy miareczkowania wyznacza się z załamania krzywej.

Na rysunku 2.20 przedstawiono krzywe miareczkowania HC1 za pomocą NaOH metodą pomiaru konduktancji przy częstotliwości 130 MHz, dla różnych stężeń roztworów HC1 i NaOH. Za każdym razem stężenie kwasu i wodorotlenku było jednakowe.