P1050480

17. ĆWICZENIA LABORATORYJNE 85

Na⁺+OH-+H*+Cl- — HjO + Na^ł+Cr

nh₃ + h⁺ + ci^_ — nh; +ci^-

Reakcji pierwszej odpowiada PK_lt a drugiej PK₂ miareczkowania.

Wykonanie oznaczenia. Otrzymany roztwór rozcieńczyć w kolbie miarowej. Do zlewki pobrać 25 ml roztworu, dodać odmierzoną objętość wody destylowanej potrzebną do zanurzenia elektrod, włożyć wirnik magnetyczny, włączyć mieszadło i miareczkować porcjami po 0,5 ml HC1, aż do uzyskania 8 punktów po drugim punkcie końcowym (na trzeciej części krzywej). Analogicznie wykonać drugie miareczkowanie.

Opracowanie wyników. Jak w ćwiczeniach 1 i 2. Zawartość NaOH i NH₃ w miligramach oblicza się z wzorów

WNiOH = k'’* 1 ^CHC1M N.OH kF ff>NHi ⁼    — ^/^,Kj)^CHCI^NH₃ ^

ĆWICZENIE 4. Oznaczanie jonu octanowego lub amonowego Zasada oznaczenia. Oznaczanie oparte jest na reakcji tworzenia kwasu octowego podczas dodawania roztworów kwasów do roztworu octanu. Według tej reakcji podczas dodawania mocnych kwasów działa bufor octanowy

CHjCOO" + H ⁺ + Cl" —*• CHjCOOH + Cl “

W wyniku wiązania jonów octanowych w słabo zdysocjowany kwas octowy przewodnictwo roztworu ulega zmniejszeniu, dopiero po związaniu całej ilości octanów w kwas octowy, zaczyna gwałtownie wzrastać na skutek wzrostu stężenia ruchliwego jonu H⁺ .

Podobnie jest w przypadku oznaczania jonu amonowego. Podczas dodawania mocnych zasad do roztworów soli amonowych zachodzi reakcja

NH* +OH" +Na⁺ ->NH₃ + H₂0 + Na ⁺

W wyniku tej reakcji przewodnictwo roztworu ulega zmniejszeniu, ponieważ powstaje słabo zdysocjowany amoniak i pH roztworu zmienia się nieznacznie; na tym polega działanie soli amonowych jako składnika buforu amonowego. Po przereagowaniu całej ilości soli ych następuje wzrost przewodnictwa na skutek wzrostu jonów OH" w roztworze.