P1050486

J,ł. ĆWICZENIA LABORATORYJNE 91

ĆWICZENIE 9. Wyznaczanie iloczynu rozpuszczalności chlorku srebra

Zasada oznaczenia. Ponieważ chlorek srebra jest trudno rozpuszczalną solą, będącą mocnym elektrolitem, można przyjąć, że przewodnictwo molowe nasyconego roztworu jest równe granicznemu przewodnictwu molowemu (wzór 2.8)

. ,0 1000

A «= A° >■ x-

c

stąd

X'1000

^C=B A°

Graniczne przewodnictwo molowe elektrolitu, zgodnie z prawem Kohlrauscha, jest równe sumie granicznych przewodnictw jonowych (wzór 2.12)

A° - v₊^++v_Al

gdzie: v₊, v_ — liczby kationów i anionów, powstałych z dysocjacji jednej cząsteczki elektrolitu A_y* B_v-; A+, Al — graniczne przewodnictwa jonowe kationów i anionów, oznaczające udziały odpowiednich jonów w granicznym przewodnictwie molowym elektrolitu.

Dla roztworu chlorku srebra

A" = A%_g* +^a- =61,9+76,35 = 138,25 S cm^mol^-1

Wyznaczając przewodnictwo właściwe nasyconego roztworu chlorku srebra na podstawie pomiaru przewodnictwa nasyconego roztworu AgCl i stałej naczynka, oblicza się rozpuszczalność soli, a następnie iloczyn rozpuszczalności.

Wykonanie oznaczenia. Stałą naczynka wyznaczyć jak w ćwiczeniu 8. Starannie wymyte i przepłukane badanym roztworem elektrody zanurza się do nasyconego roztworu chlorku srebra i mierzy przewodnictwo. Oblicza się przewodnictwo właściwe roztworu, a następnie graniczne przewodnictwo molowe. Na podstawie przewodnictwa właściwego i granicznego przewodnictwa molowego oblicza się stężanie soli c w roztworze nasyconym, które jest równe rozpuszczalności. Znając rozpuszczalność, oblicza się iloczyn rozpuszczalności.