u OGNIWA GALWANICZNE 101
Równania (3.4) i (3.5) wyrażają bezwzględny potencjał elektrody (absolutny), który jest różnicą potencjałów wewnętrznych elektrody i elektrolitu (potencjał międzyfazowy, potencjał Galvaniego. napięcie Gahaniego). Potencjał wewnętrzny fazy określa się z kolei jako potencjał elektryczny między punktem leżącym wewnątrz fazy a punktem w nieskończoności. Potencjał międzyfazowy jest wielkością, której nie można zmierzyć ani obliczyć żadną z dotychczas znanych metod. Wyznaczenie jej metodą pośrednią jest również nie do wykonania, wskutek nieznajomości aktywności poszczególnych rodzajów jonów. Dostępna pomiarom jest jedynie różnica potencjałów elektrod, którą nazywa się potencjałem względnym elektrody. Potencjał względny elektrody ustala się w stosunku do układu wzorcowego, którego potencjał umownie przyjmuje się za zerowy. Takim wzorcowym układem jest normalna elektroda wodorowa (por. p. 3.4.2). Potencjał względny elektrody jest to więc siła elektromotoryczna ogniwa zbudowanego z elektrody, której potencjał określamy i normalnej elektrody wodorowej. Dlatego zamiast o potencjale elektrody powinno, się mówić o sile elektromotorycznej ogniwa. Termin potencjał elektrody jest jednak ogólnie używany ze względów tradycyjnych i wygody w użyciu.
Jak wspomniano poprzednio, potencjał względny elektrody wyznacza się jako siłę elektromotoryczną ogniwa galwanicznego zbudowanego zjjanej elektrody i tzw. normalnej elektrody wodorowej.
Ogniwo galwaniczne jest układem, w którym zachodzi proces przemiany energii chemicznej w energię elektryczną* możliwą do zmierzenia i praktycznego wykorzystania. ___,
Ogniwa można budować łącząc ze sobą rożne połogniwa. Ogniwo galwaniczne złożone z dwóch półogniw redoksowych zostało omówione w redoksymetrii [1.20]. Oprócz elektrod redoksowych ożywa się przy zestawieniu ogniw galwanicznych także innych typów elektrod, przede wszystkim elektrod metalicznych oraz elektrod gazowych. Elektrodę metaliczną stanowi metal zanurzony w roztworze