P1050537

|ł ilEICTRODY 139

I (ubl 3.3, Ip. 2). Ten wpływ polamości rozpuszczalnika na selektyw-I aoćć elektrody jest wyjaśniony dalej (s. 149).

Sole kwasów karboksylowych zawierających grupę tioeterową. Są I to np. sole estrów kwasu tioglikolowego

R—S—CH₂COOH

Elektroda zawierająca ten kationit ma znacznie większą selektyw-I aość względem kationów Pb²* i Cu²* niż względem innych kationów [ dwuwartościowych (tabl. 3.3, Ip. 3, 4).

Elektrody zwierające anionity

Jako anionity są najczęściej stosowane: czwartorzędowe sole amoniowe lub sole kompleksowe.

Czwartorzędowe sole amoniowe. Są to sole o wzorze ogólnym R₄NX, gdzie R oznacza alkil, a X jest jednowartościowym anionem zdolnym do wymiany. Najbardziej znaną elektrodą tego typu jest elektroda chlorkowa (tabl. 3.3, Ip. S).

Kompleksy o-fenantroliny z kationami dwuwartościowymi. Mają one wzór ogólny M(fen)₃X₂, gdzie M²* = Ni²⁺ i Fe²*; fen — 1,10-•fenantrolina o wzorze

X oznacza jednowartościowy anion zdolny do wymiany, zwłaszcza na aniony łatwo polaryzowalne, np. NOJ, C10₄, BF₄, 1“ (tabl. 3.3, Ip 6—8). Przykładem elektrod czułych na własne aniony są elektrody zawierające związki Ni(fen)₃(N0₃)₂ lub Fe(fen)₃(C10₄)₂ jako sub-stancje elektrodowo czynne. Elektroda zawierająca kompleks Nj(fen)₃(N0₃)2 znalazła zastosowanie do oznaczania azotanów w wodach, glebach itp., elektroda zawierająca Fe(fen)₃(CIO^ jest czuła na jony aO*.

Elektrody zawierające obojętne związki makrocykliczne

Do omawianej grupy elektrod z ciekłą membraną można zaliczyć t»k» elektrody zawierające zamiast wymieniacza jonowego cząsteczki obojętne, które mogą koordynować wewnątrz swojej struktury —jony