P1050542

i. POTENCJOM ETUI A

Potencjał elektrody szklanej £_2(M) zależy od aktywności jonów wodoru i sodu w roztworze badanym. Równanie przedstawiające tę “zatebrość-podał Nikolski ^    -- —

(3.54)

RT l l( J

^2(sz) =    + ^p'*ⁿL^aH*(r) + ^H*.N«*flN«*(r)]

W równaniu tym K~ jest stałą równowagi procesu wymiany jonowej i nosi nazwę współczynnika selektywności elektrody. Jest to "Siała równowagi reakcji (3.50)

(3.55)

_v    _ ^aN**(mr^aH^ł(r)

''H*.Na* — --

Wartość K jest dużo mniejsza od jedności. Dla dobrych elektrod szklanych może wynosić 10~^>s, co wskazuje, że elektroda jest bez porównania bardziej czuła na jony wodorowe niż sodowe. Oznacza to. że przy tej samej aktywności jonów wodorowych i sodowych w roztworze, aktywność jonów wodorowych w membranie (szkle) jest dużo większa od aktywności jonów sodowych w membranie.

Na podstawie równania (3.55) można przewidzieć zachowanie elektrody, rozpatrując dwa przypadki: 1) roztwory kwaśne i 2) roztwory silnie zasadowe o dużej zawartości jonów sodu.

1)    Roztwory kwaśne

Jeżeli — r" i

^flH * (r) ► K_h *.m»* ‘ ^flN« + (r)

to można pominąć iloczyn K_h*.n«' '^aN»’<r) i potencjał elektrody wyrazie wzorem

RT

I = £° + -p-lPflH-<r)    (3.56)

2)    Roztwory silnie zasadowe o dużej zawartości jonów sodu. Aktywność jonów wodorowych jest bardzo mała i można jej nie

uwzględniać w równaniu

N»

^afU* «r)

(3.57)

Elektroda szklana pełni w tych warunkach rolę elektrody sodowej. Zachodzi reakcia (3.50).