141 i lh)MM
Nj^^pnic spnttda «ę współczynnik hczpieanisiwa
■t. - w* (5A)
H spófczynnik bezpieczeństwa winien wynosić dla obciążeń statycznych X,m 2 -b 5, JU cykh odnowo tętniących z, - 6+ 10. Zastosowanie tej metody jest jednak ogratuctooe ze względu na brak wspomnianych zależności R, od stosunku y/g/l dla wszystkich dostępnych w handlu klejów.
5.6.2. Obliczanie wytrzymałości połączeń czopowych
D|a połączeń klejonych czopowych walcowych (rys. 531) wykonanych z rur z tego samego materiału, połączonych skleiną o grubości s, obciążonych silą osiową
Rys. 5.31. Połączenie czopowe walcowe dwóch rur obciążonych siłą osiową Q
Q. można 'wyznaczyć rozkład naprężeń ścinających f w spoinie na długości połączenia L Uwzględniając odkształcenia postaciowe warstwy skleiny oraz odkształcenia rury o grubości g ścianki przy rozciąganiu, na podstawie rys. 532 można określić teoretyczną wartość współczynnika koncentracji naprężeń stycznych w skłe-inie. Z warunku równowagi
(5.5)
q = Ni+n2.
Ryt. 5 J2. Odkształcenie postaciowe skleiny pod wpływem obciążenia zewnętrznego silą osiową Q
Siła1
*
Nf ■ 2*/J r'd*.
(5.6)
zał,ił* AT.-C-N,.
Równanie (5.6) można przedstawić w postaci
dx
czyli
(57,
dNt ■? dN,
Kąt odkształcenia postaciowego skleiny w zakresie odkształceń sprężystych wynosi:
(5.8)
gdzie
moduł odkształcenia postaciowego skleiny, E — moduł Younga kleju (przyjęto stały). Wykorzystując równanie (5.7) i (5.9), można napisać
1 d Ni
1 ~ 2xrG <Łc '
Zmiana kąta y na odcinku dx (rys. 5.32) związana jest ze zmianą deformacji rury na tym odcinku, stąd
sC
(5.12)
gdzie C — sztywność rury na rozciąganie równa C = EF - 2xrgE, E — moduł Younga materiału rury, F— pole przekroju rury. We wzorze (5.12) ilorazy NJC > NJC oznaczają odpowiednio przemieszczenia na odcinkach AB i CD, zgodnie z rys. 5.32. Po zróżniczkowaniu (5.12) i podstawieniu (5.7) i (5.8) otrzymamy:
dJy _ 2 dNx dX1 ~ sC dx ’
Różniczkując dwukrotnie (5.11) i porównując stronami z (5.13), otrzymamy:
(5.13)
13Nj H d jg
dx
($.14)