P1050663

Ładunek wielkości 0,1-1 C można zmierzyć z dokładnością 1%,

a powyżej lOCz dokładnością 0,1%, 1 ml 0,01 mol/1 HC1 odpowiada 0,9650 C. Obecność IC₂SO* w roztworze ma na celu zwiększenie przewodnictwa roztworu. Kulometr należy chronić przed działaniem światła rozkładającego AgBr i wskazane jest usuwanie C0₂ przez przepuszczanie powietrza nie zawierającego dwutlenku węgla.

Kulometr gazowy. Przykładem ku lornet ru. w którym ilość ładunku określa się na podstawie pomiaru objętości gazu wydzielonego w czasie elektrolizy, jest kulometr tlenowo-wodorowy (rys. 4.12). W wodnym roztworze K₂S0₄ lub Na₂S0₄, albo roztworze KOH lub NaOH zanurzone są dwie elektrody platynowe, których końcówki wychodzą przez korek 4 na zewnątrz. W korku umieszczony jest termometr T. Naczynko elektrolityczne I z roztworem jest połączone próżniową rurką gumową 2 i biuretą 3, umieszczoną ruchomo w pionowym statywie. Pomiar polega na znalezieniu objętości wodoru i tlenu wydzielonych w czasie elektrolizy, na podstawie objętości elektrolitu wypartego przez te gazy do biurety. Objętość gazów przelicza się na warunki normalne.

Zachodzące reakcje omówiono w p. 4.1.3. Roztwory zasad są mniej polecane niż roztwory siarczanów ze względu na reakcję uboczną powstawania H₂0₂ na anodzie.

Integratory elektrochemiczne i elektroniczne

Zamiast kulometrów chemicznych można stosować przyrządy, które automatycznie rejestrują i całkują krzywe w układzie natężenie prądu — czas i bezpośrednio wskazują wynik pomiaru całkowitej ilości ładunku, jaki przepłynął podczas elektrolizy.

Wielkość ładunku Q, jatki przepłynął przez roztwór od początku elektrolizy do chwili t, jest w kulo me tri i potencjostatycznej (patrz p. 4.4.3) określona przez całkę [1.3]

Q = 5o /»d*

W kulometrii z kontrolowanym potencjałem natężenie prądu maleje wykładniczo w zależności od czasu według równania (4.61). Natężenie prądu maleje w wyniku zmniejszenia się stężenia składnika biorącego udział w reakcji elektrodowej

(4.61)

/₀io-“

/. ■=