( rozładowane i dalsza elektroliza jest możliwa dzięki dyfuzji- jonów [ ' j głębi roztworu do powierzchni elektrody. Ale dyfuzja wyrównuje | tylko powstałą różnicę stężeń, więc elektrony z katody (mikroelekt-[ rody) nie są odbierane całkowicie przez redukujące się jony i katoda I przybiera potencjał bardziej ujemny, niż gdy do naczynka nie jest I doprowadzone napięcie zewnętrzne. Następuje więc polaryzacja elek-[ trolityczna katody.
Kroplowa elektroda rtęciowa (KER) jest całkowicie polaryzowa-I dł tzn. że pod wpływem zewnętrznej siły elektromotorycznej powstaje I na niej potencjał, który powoduje wytworzenie siły elektromotorycznej I polaryzacji P, skierowanej przeciw doprowadzonemu napięciu. Pola-■ ryzacja P dąży do zmniejszenia natężenia prądu
/ =
V-P
(5.1)
Iloczyn IR jest wielkością stałą, mniejszą od 1 mV, co wynika , z tego, że natężenie prądu jest bardzo małe — rzędu 10 ~ 6 A i opór jest niewielki — rzędu 1000 fi. W poroamaara-z doprowadzonym napięciem, które osiąga wartość jednego łub dwóch woltów, iloczyn IR jest więc bardzo mały i można go pominąć. Wtedy polaryzacja P jest prawie równa zewnętrznemu napięciu V doprowadzonemu do obu elektrod
V*P (5.2)
Elektrodę, która przyjmuje natychmiast potencjał określony przez zewnętrzne źródło napięcia nazywa się elektrodą doskonale polaryzowalną lub doskonale polaryzującą. Elektrodę doskonale pola-ryzowalną definiuje się jako elektrodę, która nie wymienia naładowanych cząstek z roztworem [5.9]. W związku z tym nie przepływa przez nią-prądj pomimo połączenia jej razem z inną elektrodą z zewnętrznym źródłem napięcia. Kroplowa elektroda rtęciowa spełnia praktycznie te warunki, ponieważ przepływający przez nią prąd jest bardzo mały.
- 3. Gęstość prądu na makroelektrodzie jest mała. Liczba jonów rozładowujących się na niej w stosunku do jej powierzchni-jest niewielka i zmiany stężenia elektrolitiuw. jej pobliżu są małe. W związku z,tym, przy stosowanym natężeniu prądu, nie ulega ona polaryza-II ma stały potencjał i odgrywa rolę elektrody porównawczej.