P1050743

33

13. Metody oznaczeń ilościowych ctody krzywej wzorcowej

eloda krzywej wzorcowej polega na przygotowaniu scni roztworó' Korcowych o znanym, kolejno wzrastającym stężeniu o/nac/ancg jadnika i wyznaczeniu dla tych roztworów wysokości fali (ry*. 5.19* Następnie wykonuje się wykres przedstawiający wysokość fa » zależności od stężenia (rys. 5.19b). Z równania Ilkovića wynika, i rykres taki powinien być linią prostą przechodzącą przez począte tkladu współrzędnych.

Rn.119- Wysokość fali roztworów depolaryzatora o kolejno wzrastających stężeniach: „ wyznaczanie wysokości fal poszczególnych roztworów, b) wykreślenie krzywsf wzorcowej i wyznaczanie stężenia e.

Po przygotowaniu krzywej wzorcowej (zwanej również krzywą analityczną) wykonuje się w identycznych warunkach polarogram badanego roztworu. Na podstawie wyznaczonej wysokości fali h_m odczytuje się z krzywej wzorcowej poszukiwane stężenie c_m. Po-ttępowanie jest w tym przypadku odwrotne niż przy wyznaczaniu krzywej wzorcowej, co obrazuje kierunek strzałki na rys. 5.19b.

Metoda dodawania wzorca (metoda dodatków)

Metoda d<

dodawania wzorca wymaga wykonania tylko dwóch pola.ro-N aj pierw wykonuje się polarogram roztworu o znanej I nie znanym stężeniu c.. Wyznaczoną długość fali Pf H ] Następnie do tego roztworu dodaje się znaną objętość