P1050746

5. POLAROGRAFIA. WOLTAMPEROMETRIA I AMPEROMETRIA 338

Metoda porównywania z wzorcem

Metoda porównywania z wzorcem polega na przygotowaniu w identycznych warunkach roztworów badanej próbki o stężeniu oznaczanego składnika c_x oraz wzorca o stężeniu tego samego składnika c_w. Skład roztworu wzorcowego pod względem zawartości domieszek powinien być identyczny z badaną próbką. Wyznaczone wysokości fali są proporcjonalne do stężeń

(5 26)

stąd nieznane stężenie c, wynosi

(5.27)

%

Metodę tę stosuje się często w metalurgii (przykłady 5, 6 i 7).

Metoda wzorca wewnętrznego (standardu wewnętrznego, jonu pilotującego)

Metoda wzorca wewnętrznego polega na dodaniu do badanego roztworu znanej ilości depolaryzatora wzorcowego, którego fala nie koliduje z falą oznaczanego składnika.

Z równania Ilkovića wynika, że dla tej samej kapilary i tej samej wysokości słupa rtęci (m i r_d pozostają takie same) stosunek wysokości fal wzorca (standardu s) i oznaczanego jonu x wynosi

(5.28a)

(5.28b)

, h n,D'J²

gdy c, = c„ wówczas f    = const = K„_x

Stała K,,_x wyraża stosunek natężeń prądu dyfuzyjnego mierzo go w takich samych warunkach dla różnych substancji o takid| samych stężeniach. Z równań (5.28a) i (5.28b) wynika, że

jj⁵ =    « j, a stąd: c_x = K_s,_x - ^ ■ c,