P1050747

H rOI AROORAHA STAIOPRĄDOWA 339

Dodając do roztworu o nieznanym stężeniu c, roztwór wzorca wewnętrznego o stężeniu c, i mierząc wysokość fal h_% i h, oraz mając wyznaczony wcześniej stosunek K,,„ można obliczyć stężenie c, (patrz przykład 11).

5.2.4. Zastosowanie polarografii stałoprądowej

Polarografia staloprądowa umożliwia wykrywanie i oznaczanie ilościowe substancji elektroaktywnych o stężeniach 10“¹—10“⁵ mol/1. Polarografię stosuje się do oznaczania niewielkich (rzędu 1%) zawartości składników w stopach, do oznaczania składników metalicznych w glinach, minerałach, materiałach ceramicznych, do oznaczenia niektórych zanieczyszczeń w produktach spożywczych i materiałach biologicznych. Analiza polarograficzna obejmuje nie tylko jony proste i złożone, lecz także związki organiczne. Związki organiczne, w których sześć lub więcej elektronów może ulec wymianie w reakcji redukcji lub utleniania, oznaczane mogą być w mniejszych stężeniach niż związki nieorganiczne, w których zazwyczaj następuje wymiana 1 lub 2 elektronów [5.8].

Cenną zaletą tej metody jest możliwość jednoczesnego oznaczenia dwóch lub więcej substancji w tym samym roztworze. W przypadku gdy stężenia oznaczonych depolaryzatorów są zbliżone, rozdzielenie procesów elektrochemicznych można uzyskać, jeżeli potencjały półfali różnią się między sobą o ok. 0,2 V (a co najmniej 120 mV). Jeżeli stężenie jednego depolaryzatora jest wielokrotnie większe od stężenia drugiego, fala depolaryzatora o stężeniu większym może wpływać na kształt i wielkość fali depolaryzatora o stężeniu mniejszym. Różnica potencjałów półfali musi być w tym przypadku większa i wynosić ok. 03 V lub więcej. Ogólnie mówiąc, bardziej dopuszczalne są większe stężenia drugiego składnika rozładowującego się przy bardziej ujemnym potencjale w przypadku redukcji lub przy bardziej dodatnim w przypadku utleniania.

Polarografia jest szczególnie przydatna gdy w roztworze występują jony tego samego pierwiastka na różnych stopniach utleniania i zależy nam na ustaleniu stężeń poszczególnych form. Jest to szczególnie istotne w związku z nowym kierunkiem w chemii analitycznej związanym głównie z ochroną środowiska i biologią. Kierunek ten zwany mutacją (ang. speciation) zajmuje się określaniem postaci, w jakiej