P1050764

355

355

P OSCY LO POLAROGRAFIĄ

Rys. 5.33

Graficzny sposób wyznaczania wartości Q wykształcone zarówno dla roztworu o najmniejszym, jak i o największym stężeniu depolaryzatora, a ich punkty końcowe nie mogą zmieniać swego położenia i ostrości. Krzywa wzorcowa przedstawiająca zależność głębokości wcięcia od stężenia w pewnym zakresie stężeń aa ogół zbliża się do przebiegu liniowego.

53.4. Charakterystyka oscylopolarografii

Za główną zaletę oscylopolarografii uważa się skrócenie czasu analizy w porównaniu z oznaczeniami polarograficznymi. Czas trwania analizy jest przynajmniej o rząd wielkości mniejszy niż w polarografii stałoprądowej. Wypowiadany jest pogląd, że oscylopolarografia skróciła czas oznaczenia z kilku minut do kilku sekund [5.15]. Elektrody ładuje się napięciem zmiennym od potencjału 0 do —2,0 V (względem NEK) w ciągu 0,01 s. W związku z tym techniką tą można badać procesy szybko przebiegające na elektrodzie.

Rejestrowane prądy mają znaczne natężenie i w związku z tym granica oznaczalności jest o rząd wielkości mniejsza niż w polarografii stałoprądowej i wynosi 10“⁶ mol/1.

Oscylopolarografia bardziej niż tradycyjna polarografia nadaje ^s*? do jednoczesnego oznaczania dwóch substancji elektroaktywnych, gdyż nie występują tu oscylacje spowodowane odrywaniem się kropli ■tęci. Również przy interpretacji polarogramu / = f(£) łatwiej jest ^r°zróżnić poszczególne piki, niż różne poziomy na wykresie prądu