P1050775

polarografia ZMIENNOPRĄDOWA 365

Rys. 538. Schemat blokowy polarografii zmiennoprądowego. Sykul i in. [5.16]

napięcie polaryzacji modulowane napięciem zmiennym z generatora G„. W obwodzie naczynka powstaje prąd, będący sumą składowych prądu zmiennego i stałego. Składowa zmienna prądu naczynka jest wydzielana w układzie RC (opór-pojemność), który zatrzymuje składową stałą, dla której jest filtrem. Składowa zmienna prądu jest wzmacniana w selektywnym wzmacniaczu W, dostrojonym do częstotliwości modulacji. Wzmocniony sygnał po wyprostowaniu (detektor D) i wygładzeniu (filtr F) jest rejestrowany jako prąd stały przez miernik M. Wskazania miernika są proporcjonalne do wartości składowej zmiennej prądu płynącego przez naczynko polarograficzne.

Tensammetria

Tensammetria jest metodą badania procesów adsorpcji i desorpcji zachodzących na elektrodach z zastosowaniem sinusoidalnej polarografii zmiennoprądowej. Nazwa metody pochodzi od skrótu słów angielskich surface tension — napięcie powierzchniowe i amperometry — pomiar prądu.

Metoda ta sprowadza się do pomiaru natężenia składowej zmiennej prądu /,_c płynącego przez elektrodę, w funkcji składowej stałej potencjału tej elektrody £_dc dla roztworu zawierającego związek ulegający adsorpcji na elektrodzie (powierzchniowo czynny), ale nie reagujący na elektrodach. Mierzony w tych warunkach prąd zmienny jest głównie prądem pojemnościowym zmiennym. Amplituda nałożonego napięcia zmiennego sinusoidalnego wynosi zwykle 1—5 mV.

Krzywa przedstawiająca zależność rejestrowanego natężenia prądu zmiennego od składowej stałej potencjału elektrody nazywa się krzywą tensammetryczną. Na rysunku 5.39 krzywa narysowana linią