P1050789

stosowanego w polarografii zmiennoprądowej, ma zawsze jeden kierunek, chociaż wartości jego chwilowego natężenia i napięcia ulegają określonym zmianom. Na rysunku 5.45 przedstawione są zmiany napięcia prądu zmiennego i pulsującego sinusoidalnego Wielkościami -charakteryzującymi prąd pulsujący jest t — czas impulsu (półokresu, półcyklu) i AE amplituda. W polarografii pulsowej stosuje się napięcie periodyczne pulsujące prostokątne.

Polarografia pulsowa normalna, zwana również polarografią impulsowy normalną, jest to odmiana polarografii pulsowej, w której stosuje się impulsy prostokątne o amplitudzie liniowo wzrastającej w czasie, nakładane na stały potencjał początkowy zwany potencjałem odniesienia. Na rysunku 5.46 są przedstawione zmiany potencjału

Rys. s.46. Polarografia pulsowa normalna. Zależność między czasem trwania impulsu t, czasem oczekiwania r_w i czasem pomiaru t_m oraz schemat zmian potencjału elektrody

KER w czasie w polarografii pulsowej normalnej. Natężenie prądu I płynącego przez elektrodę wskaźnikową jest mierzone pod koniec czasu trwania impulsu, tak jak jest to zaznaczone na rys. 5.46. Prąd jest mierzony dla każdej kropli dwukrotnie, tuż przed impulsem, czyli przy potencjale odniesienia, oraz po określonym czasie trwania impulsu. Różnica tych wartości jest podawana jako wynik pomiaru w zależności od doprowadzonego potencjału. Ten sposób polaryzowania elektrody prowadzi do otrzymania polarogramu identycznego z polarogramem polarografu stałoprądowej, ale charakteryzującego się brakiem oscylacji (rys. 5.47), ponieważ prostokątny impuls jest