P1050795

P1050795



US WOLTAMPEROMETRIA I AMPEROMETRIA 384

Z podanych wartości wynika, że im więcej elektronów bierze udział w reakcji, tym szerokość połówkowa szczytu jest mniejsza.

Oznaczalność polarografii pulsowej różnicowej wynosi 10“8 mol/l dla procesów odwracalnych i 5 - 10“8 mol/l dla procesów nieodwracalnych. Rejestrowany sygnał jest jeszcze bardziej pozbawiony wpływów innych prądów, tzw. tła, niż w polarografii pulsowej pochodnej, co umożliwia oznaczanie jeszcze mniejszych stężeń.

5.6.4. Zastosowanie polarografii pulsowej

Cechą charakterystyczną polarografii pulsowej normalnej jest to, że odwracalność procesu nie ma wpływu na wartość rejestrowanego prądu granicznego, w przeciwieństwie do polarografii pulsowej różnicowej i różniczkowej oraz polarografii zmiennoprądowej sinusoidalnej i prostokątnej. Dlatego polarografia pulsowa normalna jest odpowiednia do badania parametrów fizykochemicznych nieodwracalnych reakcji elektrodowych. Prędkość transportu depolaryzaton w polarografii pulsowej normalnej (1,2 • 10"2 cm/s) jest taka sama, jak w polarografii zmiennoprądowej prostokątnej i sinusoidalnej (pauz p. S.S.l), co umożliwia dokładniejsze badanie kinetyki szybkich reakcji chemicznych, niż metodą polarografii klasycznej. Najmniejszą prędkością transportu depolaryzatora charakteryzuje się polarografia pulsowa pochodna (3-10“3 cm/s).

Polarografia pulsowa pod względem selektywności ustępuje polarografii sw, ale umożliwia oznaczanie mniejszych stężeń. Polarografia pulsowa różnicowa i pochodna wprowadziły wyraźne obniżenie granicy oznaczalności w stosunku do polarografii sw. Rejestrowane w nich prądy zmienne są większe, co pozwala na oznaczanie mniejszych stężeń, niż w innych metodach zmiennoprądowych^Stężenia te wynoszą: 10“® mol/l dla procesów odwracalnych (w polarografii sw 10'mol/l) i S* 10“8 mol/l dla procesów nieodwracalnych (w polarografii sw — 10“6 mol/l). Z tych względów polarografia pulsowa jest stosowana do oznaczania śladowych ilości substancji Połączenie jej z techniką zatężenia na wiszącej kropli rtęciowej (patrz p. 5.72) umożliwia oznaczanie stężeń rzędu 10“10 mol/l.

Ważną zaletą polarografii pulsowej jest możność stosowania roztworów elektrolitów podstawowych 10-krotnie bardziej rozcieńczonych niż w polarografii sw. Zadowalające rezultaty otrzymano przy


Wyszukiwarka