P1050797

■KAMA, WOLTA MIM KOM ITR IA I AMPEROMETRIA 386

Rys. 5.50. a) Zmiana potencjału elektrody w czasie w woltamperometrii hydro-mechanicznej, b) krzywa / = f(£T) rejestrowana w warunkach woltamperometrii hydro-mechanicznej

się potencjałem a polarografią i woltamperometrią hydromechaniczną polega na szybkości zmian potencjału, które są znacznie większe i wynoszą 20—100 mV/s (w polarografii 2—5 mV/s). Rejestrowane zależności nie mają kształtu fali polarograficznej, lecz piku. Analizowany depolaryzator, podobnie jak w polarografii, znajduje się w roztworze elektrolitu podstawowego i przez dyfuzję przechodzi do przestrzeni przyelektrodowej. Stąd początkowy przebieg krzywej jest podobny do krzywej polarograficznej (rys. 5.51). Gdy potencjał elektrody osiągnie wartość, przy której reakcja elektrodowa przebiega z dużą szybkością, wtedy występuje pik, a nie odcinek poziomy, ponieważ zmiana potencjału elektrody następuje z większą szybkością niż jest wymagana do wytworzenia warstwy dyfuzyjnej warunkującej powstanie prądu granicznego. Po wystąpieniu piku wskutek wyczerpania depolaryzatora w przestrzeni przyelektrodowej, natężenie prądu zaczyna się zmniejszać (patrz p. 5.3.3). Wysokość piku określa wzór Randlesa-Serćika (5.30).

Rys. 5.51. a)Zmiana potencjału elektrody w czasie w woltamperometrii z liniową zmian* potencjału, b) krzywa / = f(E)