.Z równania (5.58) wynika, że w celu szybkiego wydzielenia oznaczanego składnika należy prowadzić elektrolizę w małej objętości roztworu, który powinien być intensywnie mieszany dla zmniejszenia grubości warstwy dyfuzyjnej. Poza tym elektroda powinna mieć dostateczną powierzchnię. Efektywność zatężenia zależy w dużym -stopniu od grubości warstwy dyfuzyjnej. Stwierdzono, że wartość maksymalnego natężenia prądu w roztworze dobrze mieszanymi
(500-600 obr/min) jest od kilku do kilkunastu razy większa niż
w roztworze nie mieszanym.
W pierwszym etapie, np. podczas oznaczania cynku na wiszącej elektrodzie rtęciowej, przebiega reakcja
ZnJ+ -h 2e —► Zn(Hg)
Cynk po wydzieleniu na elektrodzie tworzy z rtęcią amalgamat.
W drugim etapie, po zatrzymaniu mieszania, zmienia się potencjał elektrody, w kierunku wartości bardziej dodatnich (elektroda jest polaryzowana w kierunku wzrastającego potencjału) i metal z amalgamatu jest utleniany. Przebiega reakcja:
Zn(Hg) —*> Zn2+ -ł-2e
Rys. 5^6. Zasada oznaczenia metodą woltamperometru inwenyjDq. I - kzsyw*
polarograficzna cynicu i dobór potencjału elektrolizy zatężającej, - — krzyw* •"!cam-pcrometryczna anodowego utlenienia cynku wydzielonego na elcktrodzsc