P1050806

HfcttoaMm,    ! ułmotusnik m

1 rysunków 5,51 i 5.54 wiać, | metodą można oznaczać H składników H H z    selektywnością

i H zakresie znacznie mniejszych stężeń niż metodą potaroęahcaą lak wspomniano, głębokość H na rapl wott&męwomt-tocznych, odpowiadająca maksimum natężenia anodowego prądu utlenianą jest proporcjonalna do stężenia depolaryzatora. Mierzą: głębokość wcięć na krzywych roztworów wzorcowych wyznaca się krzywą kalibrowania, na podstawie której przeprowadza się oznaczenia ilościowe.

Natężenie prądu anodowego w drugim etapie można mierzyć różnymi technikami, a me tylko polarografią staloprądową Ostatnio często stosuje się polarografię zmiennoprądową lub impulsową Otrzy-1 muje się wówczas sygnały w postaci pików.

Na rysunku 5.5% przedstawione są sygnały uzyskane techniką I polarografu zmiennoprądowej prostokątnej dla kilku różnych stężeń] soli talu(I). Dla uproszczenia nie zaznaczono charakteru schodkowego] krzywych. Dla porównania na rys. 5.59a podane są krzywe dla tych samych stężeń, zarejestrowane techniką polarografii stałoptądoj

Rys. S59 Krzywe woltampttottj anodowego utleniania uff jestrowant techniką: aj fti staloptądowtj, hj zmiennoprądowej ptt 1 - 2 -) - iH#*\ d ■