• 3 różne szkoły psychoterapeutyczne: terapia
skoncentrowana na osobie (C. R. Rogers), terapia Gestalt (F. Perls), terapia egzystencjalna (R. D. Laing).
• Każde zachowanie jednego członka rodziny jest traktowane jako:
1 - bodziec do kolejnego zachowania drugiego członka rodziny;
2 - reakcja na poprzednie jego zachowanie;
3 - wzmocnienie tego zachowania.
• Przyczyn aktualnych problemów nie poszukuje się w przeszłości pacjenta, ale w mechanizmie sprzężeń zwrotnych, funkcjonujących w systemach społecznych, których pacjent jest członkiem, a zwłaszcza w jego systemie rodzinnym.
• Psychoterapeuta nie poszukuje zaburzeń u jednostki, ponieważ pacjent jest tylko jednym z elementów (podsystemów) zaburzonego systemu rodzinnego. Został wydelegowany przez rodzinę do psychoterapii.
2 szkoły:
• komunikacyjna
(P. Watzlawick, G.
Bateson, M.
Selvini-Palazzoli)
• strukturalna (S. Minuchin)
• Jak wykazują badania nad skutecznością psychoterapii żadna z omówionych szkół nie ma przewagi nad pozostałymi pod względem skuteczności (terapia jest skuteczna wobec 60-70% pacjentów).
• Wynik psychoterapii zależy przede wszystkim: od samego psychoterapeuty (jego kompetencji, doświadczenia, osobowości); od pacjenta (jego oczekiwania, motywacja, głębokość zaburzeń etc.); od tego, czy problem pacjenta pasuje do modelu psychoterapii realizowanego przez terapeutę
• Większość psychoterapeutów nie trzyma się ściśle konkretnej orientacji teoretycznej, ale stosuje psychoterapię eklektyczną.