reh2

>    lekarz specjalista dziedziny klinicznej,

>    fizjoterapeuta,

>    technik zaopatrzenia ortopedycznego,

>    psycholog,

>    ergoterapeuta (=instruktor terapii zajęciowej),

>    instruktor pracy zawodowej,

>    asystent socjalny,

>    pedagog specjalny,

>    wolontariusz,

>    duchowny,

>    pielęgniarka.

4)    Zadania pielęgniarstwa rehabilitacyjnego / zadania, rola pielęgniarki/:

>    Udzielenie os niepełnosprawnej instruktażu na temat zabiegów w zakresie samopielęgnacji lub instrukcje dla rodziny,

>    Zlecenia lekarskie,

>    Obserwacja parametrów życiowych,

>    Wykonywanie opatrunków,

>    Profilaktyka p/odleżynowa, p/zakrzepowa,

>    Rehabilitacja przyłózkowa,

>    Usprawnianie ruchowe chorego (siedanie, pionizacja, nauka chodzenia, itp)

5)    Cele rehabilitacji:

>    Zmniejszenie skutków zaburzeń napięcia mięśniowego,

>    Utrzymanie fizjologicznego zakresu ruchów w stawach kończyny porażonej w celu

zapobiegania deformacjom (zniekształceniom, przykurczą),

>    Poprawa funkcji układu oddechowego i krążeniowego

>    Jak najszybsza mobilizacja pacjentów do wykonywania podstawowych czynności ruchowych:

Cel: Utrzymywanie pozycji siedzącej, stojącej, poruszanie się; Zapobieganie spadkowi wydolności ogólnoustrojowej; Możliwie jak najszybsze mobilizowanie chorego do wykonywania czynnych ruchów kończyną porażoną; Przywracanie kontroli ułożenia tułowia i doskonalenie równowagi w pozycji siedzącej; Trening upadków kontrolowanych.

REHABILITACJA SZCZEGÓŁOWA:

I. Rehabilitacja układu ruchu:

>    Pacjent po uszkodzeniu kręgosłupa:

•    Leczenie tych pacjentów powinno być prowadzone w specjalnych ośrodkach (nowoczesna aparatura diagnostyczna: TK, RM),

•    Jeżeli doszło do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego to często należy leczyć to operacyjnie.

>    Skoliozy:

•    Zniekształcenie wielopłaszczyznowe, w którym bocznemu wygięciu kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej towarzyszy zmiana krzywizn fizjologicznych w płaszczyźnie strzałkowej oraz obrót wzdłuż długiej osi kręgosłupa, któremu towarzyszy torsja kręgów wynikająca z zaburzeń wzrostowych.

•    Skoliozy dzielimy na czynnościowe (brak zmian strukturalnych w kręgach w postaci sklinowanie, rotacji, torsji, nie leczona przechodzą w skoliozy strukturalne) i strukturalne (w 20% jest znana etiologia, utrwalone zmiany w budowie lub ukształtowaniu poszczególnych kręgów, całego kręgosłupa, tułowia).

II. Rehabilitacja w schorzeniach układu krążenia: