Scan0020

nawiązaniu do dwóch poprzednich esejów, zacznijmy od przypomnienia. W istotę autorytetu jest wpisane, po pierwsze, zjawisko wpływu (jakiegoś A na jakieś B), którego możemy być bardziej lub mniej świadomi, który możemy w różnym stopniu przyjmować lub odrzucać refleksyjnie czy też spontanicznie, emocjonalnie. Po drugie - wpisane jest zawsze, choć w różnym stopniu uświadamiane przez nas (jednostkę, grupę, czyli jakieś B) przyzwolenie, dobrowolność w różnej mierze na poddanie się temu wpływowi jakiegoś A. I po trzecie - wpisane są także zaufanie i poczucie wiarygodności, mające również swój stopień i odnoszone do różnych zakresów, a sprawiające, iż jakieś B wyraża gotowość dobrowolnego przyjęcia wpływu A. Podstawą autorytetu jest wiarygodność jego kompetenq'i, które zależą od funkq'i, jakie mu się przypisuje. Wielokrotnie sprawdzony otrzymuje swoisty kredyt zaufania, stając się - ze względu na reprezentowane wartości i akceptujący stosunek do niego (na czas, którego wymiar zależy od wielu czynników) - źródłem wzorów, przykładów, postaw, sposobów myślenia i działania możliwego do zrealizowania w jakiejś dziedzinie życia. I bez względu na to, czy przyjmiemy, że autorytet jest nosicielem metanarraqi czy tylko „lokalnych opowieści", ładów totalnych czy cząstkowych, czy jest dawcą wzorów działania lub