Scan10117

gdzie: Z_B wzór (5.52),

tg ot„

a,, = arc tg-

cos p„

kąt przyporu na kole podziałowym,

(3₇/, = arc sin [sin (3_m • cos a„^ — kąt nachylenia zębów na kole zasadniczym.

Podstawowe wielkości geometryczne kół stożkowych można obliczyć: 1 — dla kół o zębach prostych:

=

1 -

Vj,₍

y

dę\

zi

1 -

Vbe

e2

— moduł obliczeniowy średni normalny dla kół o zębach prostych

lub

d_m d_e - b sin 5| d^-bsind-,

^m""⁼T ⁼-7,-⁼-

d_e | d_e 2

ni_te = — --moduł obwodowy zewnętrzny (czołowy — znormalizowany dla zębów

2i 22

prostych).

2 — dla kół o zębach skośnych i łukowych:

1 -

Vbe

cos P„, =

1 -

22

cos p„

lub

ni n

^mnm=~T^cO^s Pm =

d_e| -b sin 5[

cos p,„ — moduł normalny średni - znormalizowany

dla tych kół,

d_m = m„_n ■ z — średnia średnica podziałowa, d_e = ^mie ' 2 — zewnętrzna średnica podziałowa,

2]

8] = arc tg--kąt stożka podziałowego,

22

82 = 90 - 8_t .

Po wyznaczeniu podstawowych wielkości przekładni stożkowej należy sprawdzić, czy naprężenia rzeczywiste skorygowane¹ ajj < a_Hp, lub sprawdzić rzeczywisty współczynnik bezpieczeństwa na naciski stykowe

naprężenia uzupełniane o odpowiednie współczynniki, których wartości w obliczeniach wstępnych przyjęto równe 1,0

117