Scan!5

_Zapis operacji skoku w STL

_Zapis operacji skoku w STL

Zapis operacji skoku w formie LAD

Hetwork 1 ; skok warunkowy

M10.0    M45.2    kr_l

-1 |-1 |-(JMP)-1

Network 2 : skok bezwarunkowy

kon

-(JMP)-(

Network 3 : skok warunkowy (jeżeli warunek nie jest spełniony)

10.0    err

-( |-(JMPN)—|

Zapis operacji skoku w formie STL

Mnemonik	Instrukcja
JU	Skok bezwarunkowy
JC	Skok warunkowy (dla RLO = 1) do etykiety
JCN	Skok warunkowy (dla RLO = 0) do etykiety

Kurs Podstawowy S7

Dzięki rozkazom skoku możliwa jest zmiana kolejności wykonywania operacji (segmentów). Ogólnie rozkazy skoku można podzielić na dwie grupy: rozkazy skoku warunkowego i bezwarunkowego.

Rozkaz skoku warunkowego sprawdza czy spełniony jest warunek. Jeżeli tak to realizacja programu zostaje przeniesiona do miejsca określonego przez etykietę (będącą parametrem rozkazu skoku). Jeżeli warunek skoku nie jest spełniony, wtedy wykonywany jest kolejny rozkaz zapisany po rozkazie skoku.

Etykieta - służąca do określenia miejsca w programie - będąca parametrem rozkazu skoku, powinna zostać zdefiniowana w bloku programowym, w którym pojawiła się jako parametr rozkazu skoku. W języku STEP 7 etykieta może składać się z maksymalnie 4 znaków, przy czym pierwszy znak nie może być cyfrą. Definiując etykietę w zapisie STL należy pamiętać, że etykieta powinna wskazywać na rozkaz. Bezpośrednio po etykiecie powinien pojawić się znak dwukropka (np. nast:).

Jeżeli w danym miejscu programu nie powinna być wykonywana żadna operacja, rozkazem tym może być NOP 0 ( nie wykonuj operacji - z jęz. ang. Nonę OPeration).