Scan Pic0011

/

/

4

t

Kolejną cechą edukowania zdrowotnego jest relatywność, czyli zależność skuteczności edukowania od wielu czynników nieprzewidywalnych oraz wieku wychowanka, a tym samym od jego zdolności pojmowania. Należy dostosowywać program bezpośrednio do osoby edukowanej, ponieważ takie działania są najskuteczniejsze. W tym przypadku edukacja w małej grupie, czy chociaż w rodzinie jest znacznie efektywniejsza od edukacji instytucjonalnej.

Następnymi cechami edukacji zdrowotnej są trwałość skutków oraz długotrwałość. Można sądzić, że możliwość utrwalania wiadomości maleje wraz z wiekiem, jednak nawet osoby starsze mogą się czegoś nauczyć. Konieczne jest w tym przypadku nawiązanie do relatywności, jako dc dostosowania do określonej grupy. Człowiek uczy się przez całe życie i w każdym jego momencie jest w stanie podejmować lepsze decyzje dotyczące własnego zdrowia i bezpieczeństwa.

Ostatnią cechą edukowania zdrowotnego jest ukierunkowanie zmian, czyli skłonienie wychowanka do poszerzania wiedzy we własnym środowisku i polepszanie jakości działania przez własne doświadczenia. Jest to bardzo istotne ze względu na to, iż żaden wykładowca nie jest w stanie przewidzieć, w jakiej sytuacji znajdzie się jego wychowanek podczas współżycia w społeczeństwie.⁶⁵

“Charońska E. „Zaiys wybranych problemów edukacji zdrowotnej” Centrum Edukacji Medycznej 1997s.41, 42, 43, 44.