Zabawy słowkm
Stopniowanie przymiotników może dać dzieciom wiele radości. Zwłaszcza wtedy, gdy są to przymiotniki nieregularne, dzieci będą wymyślać formy analogiczne do stopniowanych regularnie. Te przykłady można także ilustrować gestem:
mały, mniejszy, najmniejszy, cienki, cieńszy, najcieńszy,
gruby, grubszy, najgrubszy, ale chory...
Inspiracją do tej zabawy może być wiersz Mieczysławy Buczkówny pt. „Kłopoty z imionami”:
POkrzywa
Jest prosta, nie krzywa,
OSet
Wcale nie z os jest,
WlEwiórka
Nic nie loie o wiórkach,
SKO wronek To nie brat wronek,
Jego mama nie wrona,
JAszczurka Nie lubi szczurka,
JEleń
Wcale nie leń -
Więc chcą zmienić imiona.
Nie wyłączając PAjąka,
Który się wcale nie jąka.
W wyróżnionych wyrazach dzieci szukają nowych słów. Chętnie narysują to, co odkryły. Można podsunąć im ilustracje, które będą układać zgodnie ze znaczeniem wyrazów, np. połączą obrazek przedstawiający jaszczurkę i szczurka, skowronka i wronę. W taki sposób mogą też analizować słowo „przedszkole”.
Możemy zaproponować, aby dzieci utworzyły rodziny wyrazów. Pomocą będzie wiersz Anny Przemyskiej pt. „Niebieskie niebo”:
Jakie jest niebo?
- Niebieskie.
Jakie są chabry?
- Chabrowe.
Czy królik
ma dzieci królewskie?
Czy nosi
w koronie głouję?
Jak leci strzała?
- Strzeliście.
Jak świeci promień?
- Promiennie.
Wiatr strąca
liściaste liście,
a strumień
płynie - strumiennie.
Za przykład niech posłuży rodzina wyrazów pochodzących od słowa dom i koń:
dom: domek, domowy, domator koń: konik, koński, konny
Dzieci, które już czytają, dostają na oddzielnych kartonikach wyraźnie wydrukowane wyrazy oraz pojedyncze litery, z których mogą złożyć wyraz, a także przestawić litery i utworzyć nowy:
O
O
Wychowanie Przedszkolne 1/2002
52