— kkjAazcie nd s/yuić liście trzepoczące jaK goniec.
— Gdzie jest niebo książkowych stronic?
— Pokażcie deszczu migocącą rampę.
• Głośne czytanie wiersza wersami (równoważnikami i zdaniami).
• Omówienie treści poprzez odpowiedź na pytanie: Jaką radę daje nam poeta? (W wypowiedziach powinni uczniowie odwoływać się do tekstu.)
• Ćwiczenia słownikowo-frazeologiczne.
— Wspólne zgromadzenie wyrazów (czasowników odnoszących się do wyrazów: wiatr i deszcz)
Deszcz — pada, zacina, siecze, leje. pluszcze, dzwoni, kapie, szumi, szemrze, mży. kropi. rosi. bębni.
Wiatr — szeleści, szumi, dmie. wieje, porywa, świszczę, gwiżdże, hula. dmucha. za wiewa, huczy.
— Przepisywanie, odczytywanie i sprawdzenie ortografii.
• Krótkie podsumowanie lekcji.
• Zadanie domowe:
Nauczyć się pięknie czytać. Odczytać wiersz w domu. Z wypisanych czasowników wybrać po trzy, które można połączyć z rzeczownikami: deszczyk, wietrzyk, ulewa, wicher.
Temat: Rozmowa o treści wiersza Franciszka Kobryńczuka pt. Na czterolistną koniczynę.
Cele: Zrozumienie fikcji literackiej w wierszu.
Rozwijanie wyobrażeń na podstawie tekstu poetyckiego.
Ćwiczenia dykcji, uczenie deklamacji.
Zachęcanie do czynienia miłych qestów wobec bliskich.
Metoda: praca z podręcznikiem, pogadanka, pokaz.
Środki dydaktyczne: rysunek czterolistnej koniczyny, podręcznik.
PRZEBIEG LEKCJI
• Krótka, nawiązująca do lekcji wypowiedź pisemna uczniów na temat: Co to jest szczęście?
— samodzielne pisanie tekstu przez uczniów.
— zebranie wypowiedzi,
— swobodna rozmowa na dany temat.
• Krótka pogadanka o symbolach przynoszących szczęście, pokaz czterolistnej koniczyny.
• Wsłuchanie się w treść recytowanego przez nauczyciela wiersza. Recytacja powolna, opisowa. Podręczniki zamknięte.
• Krótka ocena wrażeń (charakter wiersza, nastrój).
• Ciche czytanie tekstu z wyszukiwaniem ładnych określeń użytych przez autora. np. twarze kwiatów itp.
• Omówienie treści wiersza z odczytywaniem odnośnych fragmentów:
— u o zyjc na czterolistnej koniczynie?
— Dlaczego szczęście plącze Izami srebrnej rosy?
— Co robi trzmiel na łące?
• Pr7ygotowanie do nauki wiersza na pamięć:
— wzorowe odczytanie wiersza w całości.
— omówienie sposobu odczytywania (przyszłej recytacji) z zaznaczeniem w tekście odpowiednich pauz:
Na czterolistnej koniczynie maleńkie szczęście żyje i plącze łzami srebrnej rosy. ze jeszcze jest niczyje.
Nad łąką lata trzmiel kosmaty, zagląda kwiatom w twarze.
Na pewno znajdzie małe szczęście i odda ci je w darze.
(Ustalamy powolne, opisowe wygłaszanie, zawieszenie głosu, odpowiadające znakom przestankowym i akcentowanie wraz z intonacją.)
— chóralne odczytanie wiersza.
• Zadanie domowe: Nauczyć się wiersza na pamięć i wykonać do niego ilustrację
Uwaga: Tematem następnej lekcji może być pisanie z pamięci tekstu oraz konkurs pięknego pisania. Ilustracje wykonane w domu i teksty pięknie napisane mogą zostać wyeksponowane na wystawie prac uczniowskich.
Temat: Rozmowa o krajobrazie podhalańskim i treści wiersza Joanny Kulmowej pt. Redyk.
Cele. Poszerzenie wiadomości o krajobrazie Podhala na podstawie ilustracji. Zrozumienie treści opisu poetyckiego w wierszu. Rozwijanie słownictwa przez wyszukiwanie zwrotów i wyrażeń stosowanych w opisie.
Wskazywanie na wartości estetyczne poezji.
Metody: pogadanka, pokaz, praca z podręcznikiem.
Środki dydaktyczne: obrazy przedstawiające krajobraz Podhala, ewentualnie przezrocza. Rozsypanka wykonywana na lekcji podczas pracy z tekstem wiersza. Poezje J. Kulmowej. Plakietki z wyrazami: hala. redyk. baca. wypas.
PRZEBIEG LEKCJI
• Postawienie celu lekcji.
• Krótka informacja o Joannie Kulmowej. pokaz książki z jej wierszami.
• Pokaz i obserwacja obrazów. Wypowiedzi wielozdaniowe na temat obrazów z zastosowaniem wypisanych na plakietkach wyrazów. Wyjaśnienie znaczenia tych wyrazów.
• Krótki słowny opis stada owiec poprzez odpowiedź na pytanie: Jak wygląda stado pasących się owiec, czyli redyk?
• Artystyczne odczytanie wiersza, w celu zapoznania uczniów z opisem poetyckim.