skanuj0018 2

Skoczył szybko Bolko po ojca i posadził go naprzeciw otworu, sam zaś rąbał dalej. Po godzinie dojrzał smużkę światła.

-    Ludzie!!! - zawołał co sił w płucach. - Ludzie, na pomoc!

-    Słyszę was! - dobiegł z góry cieniutki dziecięcy głosik. -Już lecę po tarula.

-    Udało się - szepnął Bolko i poczuł, że łzy gorącym strumieniem płyną mu po czarnej od węgla twarzy.

-    To Skarbnik was ocalił - mówili z przekonaniem górnicy, którzy przybyli im na pomoc. - To on szczelinę w skale uczynił i zapędził Basine kozy na owo uroczysko.

-    A mnie wskazał, gdzie mam rąbać, aby skarb odnaleźć—dorzucił Bolko.

-Jaki skarb? - zainteresowali się kamraci.

-    Skarb największy - uśmiechnął się chłopak. - Życie...