skanuj0025 2

Redukcja Sn(IV) do Sn(II) jest dla nas korzystna, bo pozwala na wykrycie jonów Sn²* (czyli (SnCl₄]²~) jako reduktora. Np: w znanej nam już reakcji z roztworem HgCI₂ (2 krople), następuje redukcja odczynnika do białego osadu Hg?Cl? i ewentualnie dalej, aź do czarnej Hg°. Reakcje połówkowe mają postać następującą:

l°etap redukcji 2° etap redukcji

2 HgCl₂ + 2 e ^ Hg,Cl, + 2 Cl" He,Cl, + 2 e 2 2Hg° + 2Cr

biały    czarny

[SnCl₄]²" + 2 Cl" ^ (SnCl₆J²" + 2e    utlenianie Sn(Il)

Z drugą częścią roztworu zawierającego HfSbCU], H₂[SnCl*] i nadmiar HCI, wykonamy reakcję na „płaszcz cynowy”.

Małą cienką probówkę myjemy od zewnątrz, napełniamy zimną wodą i opłukujemy H₂0 destylowaną. To będzie nasz „reaktor z chłodnicą”.

Do parowniczki wlewamy: kilka cm³ stęż. HCI, badany roztwór i dodajemy troszkę metalicznego cynku. Intensywnie wydziela się wodór, a jednocześnie następuje redukcja kompleksów cyny do cyno wodoru SnH₄t. Gdy roztwór zaczyna się burzyć, mieszamy go przez *> 10 sekund probówką - „chłodnicą” i wprowadzamy ją (lekko potrząsając) do utleniającej części płomienia dobrego palnika. Jeżeli na powierzchni probówki pojawi się niebiesko-chabrowe świecenie, będzie to świadczyło o obecności cyny. W razie wątpliwości, probówką znowu mieszamy reagujący (!) roztwór i ponownie wprowadźmy ją do płomienia.

Jeżeli w roztworze znajdują się jony fSnCl₆]"", reakcję możemy zapisać w postaci:

[SnCl₆]²- + 4Zn⁰ + 4H‘ - SnJHjT + 4 Zn²’+ 6 C1‘

I

[SnCI<J²‘ + 4 H' + 8 e S SnH₄ + 6 CT Zn⁰ S Zn²' + 2 e

Spalaniu Snli* iowarzyszą niebieskie błyski na powierzchni probówki. Reakcja ta należy do bardzo czułych (choć wykonanie jej wymaga pewnej pracy).

Zajmijmy się teraz trzecią częścią badanego roztworu H[SbCl₄] i H₂[SnCI₆] . Będziemy dążyli do wytrącenia pomarańczowego osadu Sb?Si. W tym celu, roztwór zobojętniamy stęż. NH3 aq i dodajemy kilka kryształków stałego kwasu szczawiowego H2C2O4. Tworzące się jony C₂04²", silnie kompleksują cynę(IV):

[SnCl₆]²" + 3 C₂0₄²' 2 [Sn(C₂0₄)i]² +6Cr

bezbarwny jon kompleksowy

W ten sposób Sn(IV) została zamaskowana. Jeżeli dodamy 5 kropli AKT i ogrzejemy roztwór, to wytrącić może się jedynie Sb?fr [kompleks Sb(III) z jonami C₂0₄^2-jest nietrwały].

Stężenie jonów Sn^4f w równowadze z jonami kompleksowymi [Sn(C₂0₄)}]²~ jest tak małe, że niemożliwe staje się przekroczenie iloczynu rozpuszczalności §n$₂. Równowagi, w których uczestniczy jon Sn⁴⁺, możemy zapisać w postaci:

[Sn(C₂0₄)₃]²-

[duże]

♦i Sn⁴* + 3 C2O4²'

[bardzo małej [dużej

SnS₂ Sn⁴* + 2 S²'

brak osadu [bardzo małcl [I0‘" mol/dm’)

49