skanuj0031 3

30 Rozdział 2.

2.3. Przeprowadzenie próby

1. Mikromierzem zmierzyć średnicę próbki co najmniej w trzech miejscach, wkręcić ją w uchwyty pierścieniowe, zamocować ekstensometr na próbce, ustawić położenie kątowe lusterek tak, aby w lunetach ukazał się obraz skal liniałów.

i. Sprawdzić maszynę wytrzymałościową typu ZD-20 oraz ustawić zakres siły na 2 T. Włączyć maszynę, obciążyć próbkę do poziomu siły 1000 N, następnie obniżyć siłę do zera, dokonać oględzin poprawnego zamocowania próbki w szczękach pierścieniowych, mocowania eksten-sometru na próbce, ustawienia lunet, sprawdzić czy w polu widzenia lunet jest widoczna skala liniałów. Za pomocą odpowiednich pokręteł na lunetach wyzerować wskazania liniałów. Oś optyczna lunet powinna być na środku skal i pokrywać się z zerami.

3. Stopniowo obciążać próbkę, zatrzymując wzrost siły na ich całkowitych wartościach odczytywanych na wskaźniku siły (np. 2000, 4000, 6000, 8000 N), odczytując na poziomie tych sił wskazania Si i S2 na liniałach za pomocą lunet.

Obliczyć odkształcenia względne według wzoru:

S_t + S₂ 10⁵ ■

5.    Na papierze milimetrowym wykonać wykres we współrzędnych - siła rozciągająca P, wydłużenie względne s, P = F(e) (wykres powinien być linią prostą).

6.    Obliczyć moduł Younga ze wzoru:

E=^-

A£-S₀’

gdzie: AP - przyrost siły (wzrost siły stopniuje się o stałą wartość),

Ae - przyrost odkształcenia względnego,

So - przekrój początkowy próbki.

7.    Przebieg pomiarów i wyniki zestawić w tab. II.

Tabela II

Lp.	SiłaP [N]	Odczyty z lunet		Odkształcenie względne £	Moduł Younga E [MPa]	Moduł Younga Eir[MPa]
		Si [mm]	S2[mm]