skanuj0078

paś a	'piy^pyza*
la In a	•fcielnia, cielna’
tutka	'kaczka, taczka’
latu	'dzieci, laty (od: tata)*
Ina	*tnie, dna (od: dno)’
lo	'do, to’
tośa	'kosa, koza’
luju	'cichy, duchy (odf duch)’
lutt A	'kij, tył, kól (duży.kołek)*
iusut	. 'guzik, ciszyć’
lula	"czysta, kita, tyka (duża tyczka)'
kalka	'kaczka, teczka’
maf	'mech, miech’. •
? miś	'miś, mysz’
uap	'łeb, łap (od:łapać)’
uniku A	*Jyżki (od: łyżka), (w) łóżku (od: łóżko)’
łapa	'żaba, rzepa’
śapajku	'zapałki, zabawki’
śatu	'siedzi, sady (od: sad)’
śmuua	'żmija, zmyła (od zmyć)*
śkaua f\	'szkoda, skala’
śpuła	'zbiera (dial. zbira), szpula*
śupa	'szyba, żupa’ '
fajka	'fajka, łatka’
Jiaua	'trawa, krowa*
nut	'nić, nic’.

Z kolei

?n—n

palant 'polem'padam (od: padać) —patan ‘bocian’

suma */ima’ — śuna 'syna (od: syn)'

śmuua 'żmija’ — i/wwPśniła (od: śnić)*

P-t

pajia 'dobra’— tafla ’ts.’

pułk o 'pólko (małe pole)’ — miko 'tylko*

poi 'plot’ — tol ‘kot*

patka ’beczka’— latka 'kaczka*

P-n

p-f

t—l

palku 'portki’ — nalku *narty*

pśup *grzyb’ —piw/'brzuch’

lala 'ts.* — tala 'cielę’-

talu 'dzieci* — latu 'leci*

f—ś

tufka ‘kółka’ — uufka ‘igła’ uufka ’igła’ — uuśka ‘łyżka’ Japa chyba’ — śupa 'szyba’ fupa 'chyba’ — lupa ‘ryba’

J-i

u—o

fopalauu ’ chłopakowi’ — uopatauu 'obiecały (dial. uobiecauy) fuS 'wóz* — nui ‘nóż’

śkutf 'stół* — śkul ‘szczur’ fla W ‘trawa’ —floyii ‘krowa’ taśm ‘koszyk’ — tuśui 'guzik* miś ‘nóż’ — noś ‘nos’

Przytoczony w dwu grupach materiał może sugerować, że homonimów w języku badanego chłopca było więcej niż paronimów. Byłby to wniosek mylny, rzecz bowiem w tym, że na pierwszą grupę zwracaliśmy szczególną uwagę w trakcie badania, dzięki czemu udało się ich zgromadzić więcej. Liczba paronimów była z pewnością znacznie większa od zapisanej.

Eksperymentalnie sprawdzałem, w jaki sposób chłopiec będzie reprodukować takie paronimy, których na mocy ograniczeń swego systemu fonologi-cztiego nic jest w stanie normalnie różnicować, czy podejmie jakieś próby ich kontrastowania zastępczego. Okazało się, że tak, por. następujące przykłady (nad kreską wzór dawany do powtórzenia, pod kreską reprodukcja dziecka):

pólka    bulka    buty    budy    kosa    koza    sieci    siedzi

puuka    pufka,    pum    puku,    taśa    tośa.    śotu    śatu

Ma osiem par danych do powtórzenia próby różnicowania paronimów wystąpiły w podanych czterech. Takie zastępcze różnicowanie obserwowałem jedynie w warunkach eksperymentalnych (przy powtarzaniu), poza tym jeszcze wtedy, gdy,dziecko nazywało dwa następujące po sobie rysunki o nazwach paronimicznych {koza, kosa),

B. Leksyka

Następujące fakty dowodzą, żc system leksykalny badanego dziecka rozwija się prawidłowo:

1.    Chłopiec posługuje się w sposób właściwy leksyką swojego otoczenia. Wyrazy mają osobliwą szatę foniczną, która wszakże daje się sprowadzić do regularnych zjawisk o charakterze fonologicznym, brak zaś kompleksów indywidualnych typu yayy 'rękawice’, yfamo 'ptaki’ itp.

2.    Nic stwierdzono u chłopca tworów o charakterze onomatopeicznym,

i

197