skanuj0082

droga oddaje aż 55% wszystkich swoich włókien, w piersiowym, mimo. że bardzo długim tylko 20%. a pozostałe 25% w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. W rogach przednich rdzenia nueron 1 drogi piramidowej przechodzi w neuron II. W większości źródeł autorzy znacznie uproszczają drogi piramidowe podając, że są to drogi dwuneuronowe. Jest to zbyt duże uproszczenie, gdyż drogi dwuneuronowe to zaledwie 7-15% wszystkich dróg piramidowych. W większości są to drogi wieloneuronowe. Ich liczba zwiększa się w rdzeniu kręgowym poprzez interneurony wchodzące w skład dróg piramidowych i odgrywające w nich bardzo ważną rolę.

IIkład pozapiramidowy wraz z układem piramidowym bierze udział w wykonywaniu przez organizm ruchów. Jeśli jednak układ piramidowy zajmuje się czynnościami, które wymagają od nas skupienia (np. nauka jazdy na rowerze, nauka pisania), to układ pozapiramidowy powoli przejmuje i automatyzuje czynności, które wcześniej były pod kontrolą układu piramidowego. Układ pozapiramidowy jest więc układem wspomagającym, odciążającym nas od skupiania się nad codziennymi czynnościami, umożliwiający nam pewną automatyzację.Współdziała w wyzwalaniu ruchów dowolnych i regulowaniu napięcia mięśni poprzecznie prążkowanych.

Uszkodzenie tego układu powoduje np. chorobę Parkinsona, zespoły pląsawiczne.

I Jklad pozapiramidowy zwany jest też układem podkorowym.

Autonomiczny układ nerwowy (łac. systema autonomieum) - część układu nerwowego, którego nerwy unerwiają narządy wewnętrzne. Wyodrębniony ze względu na pełnione przez siebie funkcje i budowę. W przeciwieństwie do somatycznego układu nerwowego, działanie układu autonomicznego powoduje reakcje niezależne od naszej woli. czyli np. wydzielanie soku żołądkowego, ruchy perystaltyczne jelit itd. Układ autonomiczny dzieli się na układ współezulny, inaczej sympatyczny (pobudzający) i przywspółczulny, inaczej parasympatyczny (hamujący). Wszystkie narządy wewnętrzne są unerwione jednocześnie przez oba te układy - ich działanie jest względem siebie antagonistyczne. W sytuacjach stresowych działanie układu współczulnego przeważa nad działaniem ukł. niewspólczulnego. Część sympatyczna i parasympatyczna wzajemnie uzupełniają się w działaniu. Składa się z:

•    zespołu ośrodków nerwowych.

® dróg nerwowych odśrodkowych.

•    dróg nerwowych dośrodkowych.

Wyróżnia się następujące różnice w stosunku do somatycznego układu nerwowego:

•    nierównomierne rozmieszczenie ośrodków w OUN.

•    występowanie włókien nerwowych przed- i zazwojowych.

•    odmienna budowa.

•    względnie wolne przewodzenie impulsów nerwowych - 0.5 m/s.

•    wydzielanie w synapsach eferentnych nie tylko acetylocholiny, ale rów nież noradrenaliny.

•    efektory. którymi są: mięśnie gładkie, mięsień sercowy i gruczoły.

Omawiając budowę układu należy rozróżnić jego trzy elementy budowy:

ośrodki autonomiczne (korowe, podwzgórzowe i rdzeniowe), kierujące częścią współczulna i przywspółczulną.

część współ czul ną i przywspółczulną. sploty autonomiczne narządowe.

Najważniejsze czynności tego układu:

•    rozszerzanie lub zwężanie źrenicy

•    pobudzanie ślinianek do wydzielania śliny lub ich hamowanie

•    przyśpieszanie lub hamowanie czynności serca

•    rozkurczanie lub zwężanie oskrzeli

•    zwężanie naczyń krwionośnych powodujące wzrost ciśnienia tętniczego krwi/ rozszerzanie naczyń krwionośnych powodujące spadek ciśnienia tętniczego krwi

•    pobudzenie gruczołów nadnerczowych do wydzielania