skanuj0105

8. Tensometria oporowa

Tensometria oporowa jako metoda pomiaru lokalnych odkształceń powstała w 1938 r. w USA. Był to prawdopodobnie wynik konkursu na rozwiązanie problemu pomiaru odkształceń i przeliczanie ich na poziom naprężeń w zamkniętych strukturach cienkościennych konstrukcji lotniczych. Zaproponowano, w dwóch jednocześnie ośrodkach badawczych, pomiar za pomocą czujnika naklejanego na badaną konstrukcję w postaci zwiniętego w wężyk przewodnika z drutu, przedzielonego obustronnie bibułką podobną do papierosowej. Po naklejeniu czujnik był podłączony do układu mostka Wheatstone’a jako jedna z jego gałęzi. Podczas odkształcania konstrukcji naklejony czujnik odkształcał się wraz z nią, co zmieniało jego oporność i było sygnalizowane przez podłączony w układ elektryczny galwanometr. Schemat tego układu pomiarowego przedstawia rys. 8.1.

Rys. 8.1. Schemat układu elektrycznego współpracy tensometru z mostkiem Wheatstone'a

W ten sposób była zaprezentowana idea samego pomiaru, która została opatentowana. Obecnie czujniki tensometryczne wykonywane są technologią fototrawienia folii i nazywamy je foliowymi. Schemat takiego czujnika pokazano na rys. 8.2.