skanuj0182 [1600x1200]

6    7

0 8

frc. 8.8. Schemat dwuwiązkowego fotometru do pomiaru absorpcji promieniowania rentgenowskiego: 1 lampa rentgenowska, 2 — układ szczelin, 3 — płyta o zmiennej grubości (tzw. łzenuator), 4 — analizowana próbka, 5 — wzorzec, 6 i 7 — komory jonizacyjne, 8 — elektroniczny

układ pomiarowy.

Zasada działania aparatu do pomiarów absorpcji promieniowania -entgenowskiego (ryc. 8.8) jest taka sama jak w innych metodach absorpcyjnych. Promieniowanie emitowane przez źródło, którym jest ' tym przypadku odpowiednia lampa rentgenowska, poddane mono-:hromatyzacji (zamiast siatek dyfrakcyjnych stosuje się odpowiednie ‘.ryształy lub filtry metaliczne), po przejściu przez analizowaną próbkę roddawane jest detekcji w komorach jonizacyjnych lub za pomocą iczników scyntylacyjnych, ewentualnie liczników Geigera-Miillera.

Jak wynika ze wzoru (8.9), najsilniej absorbują promieniowanie *rntgenowskie pierwiastki o dużej liczbie atomowej (pierwiastki ciężkie), :^d też najważniejszym zastosowaniem metody absorpcji promieniowali rentgenowskiego jest oznaczanie pierwiastków ciężkich w próbkach zawierających głównie pierwiastki lekkie. Metodą tą oznacza się np. zawartość tetraetyloolowiu w benzynie lub zawartość uranu w ekstrak-lach organicznych.

Metody emisyjne

Atomowa spektrometria emisyjna AES (Atomie Emission Spectromet-ry jest jedną z najstarszych metod instrumentalnych stosowanych sr analizie elementarnej. Jej początki sięgają pierwszych lat XIX wieku, •:edy to Brewster, Herschel, Talbot i Foucault badali „barwienie” rłomienia palnika spirytusowego przez sole różnych metali. Opierając się na ich wynikach Bunsen i KirchhofT stworzyli podstawy atomowej

Chemia analityczna t. 2 161