Slajd06

Infrastruktura danych przestrzennych

Pierwsze systemy GiS były budowane jako odrębne, z reguły hermetyczne rozwiązania informatyczne. Dane przestrzenne odnoszące się do tego samego obszaru były gromadzone wielokrotnie przez różne instytucje, w różnych narzędziach GiS, różnych formatach, z różną dokładnością i zapisywane w różnych strukturach baz danych. Powodowało to nie tylko redundancję, lecz także znacząco podnosiło koszty tworzenia systemów GIS.

W latach 90. wprowadzono pojęcie Infrastruktura Danych Przestrzennych (ang. Spatial Data Infrastructure, SDI). Prezydent Bill Clinton w kwietniu 1994r. podpisał Executive Order ustanawiający SDI w skali kraju oraz określający standard narodowego zasobu danych przestrzennych. Umożliwiło to uporządkowanie żywiołowego rozwoju technologii GIS poprzez zdefiniowanie ram współpracy i narzucenie koncepcji gromadzenia danych referencyjnych, do których odnoszone są informacje tematyczne.

W tym samym roku powstało konsorcjum OpenGIS, założone w celu ustalenia norm w zakresie wymiany danych przestrzennych i opisujących je metadanych. Konsorcjum to, przemianowane na Open Geospatial Consortium (OGC), zrzesza producentów technologii GIS, agendy rządowe, użytkowników instytucjonalnych i indywidualnych, zainteresowanych współpracą przy tworzeniu ogólnoświatowych standardów i technologii geoinformacyjnych.

Koncepcję harmonizacji baz danych, gromadzenia i udostępniania metadanych oraz budowy infrastruktury danych przestrzennych rozpoczęto następnie wdrażać na całym świecie. W Europie w 2007r, po kilku latach prac przygotowawczych została zatwierdzona dyrektywa nr 2007/2/EC definiująca europejską infrastrukturę danych przestrzennych INSPIRE (,INfrastructure for SPatial InfoRmation in Europę).