str0093

nego poprzednio zakrętu środkowego przedniego. Jest to obszar kory sterujący czuciem dotyku i czuciem giębokim. Za tym zakrętem widzimy dwie części piata ciemieniowego zwane placikami ciemieniowymi górnym i dolnym. W obrębie placika ciemieniowego dolnego rozróżnia się zakręt nadbrzeżny i zakręt kątowy. Zakręt nadbrzeżny owija się wokół końca szczeliny bocznej (Sylwiusza). Stanowi on część styku ciemie-niowo-skroniowo-potylicznego — obszaru spełniającego u człowieka ważne funkcje asocjacyjne.

zakręty

oczodołowe

opuszka węchowa

zakręt prosty - skrzyżowanie nerwów wzrokowych nerwy;L_ n

guz

ciało popielaty sutko watę ' -

zakręt

językowaty

zakręt

hipokampa

zakręt

skroniowy

dolny

zakręt

wrzecionowaty

oliwka

móżdżek

piramidy

Rys. 42. Powierzchnia podstawna półkuli mózgowej człowieka

Płat potyliczny zajmuje najbardziej tylną część półkuli. Na jego powierzchni grzbietowo-bocznej występuje kilka drobnych zakrętów. Biegun tego płata stanowi korowy ośrodek wzroku.

Płat skroniowy jest oddzielony od płata czołowego szczeliną boczną (Sylwiusza). Można w nim wyodrębnić kilka zakrętów o przebiegu równoległym do tej szczeliny. Na powierzchni bocznej płata widzimy kolejno zakręty skroniowe: górny, środkowy i dolny, a na powierzchni podstawnej i przyśrodkowej - zakręt wrzecionowaty i zakręt hipokampa. Zakończeniem tego ostatnego jest hak znajdujący się w bliskim sąsiedztwie bieguna skroniowego.

W głębi szczeliny bocznej, przykryta częściami płata czołowego, skroniowego i ciemieniowego. znajduje się wyspa. Jest to struktura korowa, uważana za piąty płat kory, której rozwój, początkowo przebiegający równolegle z rozwojem ciała prążkowanego, uległ w procesie ewolucji zahamowaniu: jej rola u człowieka nie jest znana.

93