szwecja6

Bez tytułu    n    u

podstawy dla głosowania wotum nieufności wobec £ządu. Zgodnie więc z pisaną zasadą, do obalenia rządu wymagana jest bezwzględna większość parlamentarna (tj. 50 proc. +_jeden-głos) Zapewnia toJŁZĄpy) rządom stabilność, nawet tym nie mającym dużego poparcia w Riksdagu (np. rządom mniejszościowym), jako że każde wstrzymanie się od głosu w takim przypadku oznacza de facto poparcie dla rządu w takim głosowaniu.

Razem z nową konstytucją, wprowadzone zostały nowe zasady dotyczące formowania rządu. Jedną z najważniejszych cech instytucjonalnych szwedzkiej demokracji parlamentarnej jest jej tzw.    _

"negatywny parlamentaryzm". O ile "pozytywny parlamentaryzm" wymaga poparcia rządu przez * 9¹ większość parlamentu, w "negatywnym parlamentaryzmie" wystarcza tolerowanie go przez LpCAt - ¹    ' '■

większość, niekoniecznie zaś aktywne wspieranie. W ramach tej kategorii szwedzkie zajady są ń ,f SyfWAUĄ niezwykłe w dwójnasób. Po pierwsze, odćl stycznia 1975 rolcyp głowa państwa, monarcha, został wyłączony z procesu formowania rządu. Po drugie, nieco inaczejmżw modelu wygląda procedura głosowania w sprawie osoby premiera: przewodniczący Riksdagu (Talman) wysuwa kandydaturę, która zostaje odrzucona tylko jeśli ponad połowa posłow (175) zagłosuje~przeciw kandydaturze^

Dlatego też wszyscy kandydaci”proponowani przez Talmana od 1975 roku aprobowani byli już w pierwszym głosowaniu.

PARTIE POLITYCZNE

Po raz pierwszy partie polityczne wspomniane zostały w konstytucji w wyniku reformy, która weszła w życie z początkiem 1971 rokuC^pnstytucia z 197fProku definiuje je jako "każde zrzeszenie lub grupę wyborców, która pojawia się w wyborach pod konkretna nazwą".

W podziale na partie lewicowe i prawicowe w tradycyjnym skandynawskim modelu 5-partyjnym, wyróżnić można następujące partie: Partię Lewicy (Vansterpartiet, do 1990 roku pod nazwą Partia Komunistyczna), Socjaldemokratyczną Partię Robotniczą Szwecji (Sveriges socialdemokratiska    PiWTU

arbetareparti, powszechnie zwana Socialdemokratemą), Partię Centrum (Centerpartiet, do 1957 roku występująca pod nazwą Liga Agrarna) Ludową Partie LiberalnaTFolkpartiet liberalema) oraz konserwatywna Umiarkowaną Partię Jedności flUoderata samlingspartiet, zwaną powszechnie Moderaterną). W okresie powojennym za wyjątkiem koalicji pomiędzy socjaldemokratami a Ligą Agrarną (1951-57), pierwsze dwie partie tworzyły nieformalny blok socjalistyczny, zaś pozostałe trzy - blok niesocjalistyczny.

WŁADZA SĄDOWNICZA

Szwedzkie prawo, bazując na tradycji germańskiej, rzymskiej i anglosaskiej nie jest z jednej strony skodyfikowane w takim stopniu jak np. prawo francuskie, ale też nie jest zależne od praktyki sądowej i precedensów w skali takiej, jak to ma miejsce w Wielkiej Brytanii czy USA. Stanowi więc pewien twór pośredni, nie dający się łatwo sklasyfikować do żadnej z tych grup, choć z nich czerpiący.    ₍

(System sądowniczy jest trójstopniowy) Najwyżej w tej drabinie jest Sąd Najwyższy (Hógsta UASTLCA domstolen), meco niżej sądy apelacyjne (Hovratter), zaś podstawową komórkę stanowią sądy    ^^ \rjjJA

pierwszej instancji zwane Tingsratter.

Trójinstancyjne jest też sądownictwo administracyjne. Pierwszą instancję stanowią sądy    ^ lŁ0>^KO

administracyjne hrabstw (Lansratter), drugą - administracyjne sądy apelacyjne (Kammarratter),    PQC£\U CoTLfjO--

ostateczną Fnśtancją zaTjest Najwyższy Sąd Administracyjny (Regeringsratten).

Strona 6