stan wojenny 2

Leksykon politologii

564

r. S. w. został formalnie zawieszony w lipcu 1982 r. i zniesiony w rok później. W trakcie jego trwania cyklicznie dochodziło do demonstracji, m.in. we Wrocławiu, Nowej Hucie i Gdańsku w dn. 13.06. 1982, w Lubinie, Gdańsku, Wrocławiu, Warszawie, Katowicach i Nowej Hucie. 31. 08. 1982 , w wielu miastach Polski w dniach 1 i 3. 05. 1983 r. oraz w Nowej Hucie i we Wrocławiu w dn 31. 08. 1983 r. W wyniku zajść ulicznych w dn. 31. 08. 1982 r. śmierć poniosło 5 osób. Po formalnym odwołaniu s. w. sytuacja polityczna w kraju nie unormalizowała się. Władze utrzymały większość uchwalonych w trakcie jego trwania regulacji prawnych - w tym surowe przepisy karne, służące do represjonowania opozycji. Przez cały czas zapadały surowe wyroki w sprawach o działalność polityczną. Funkcjonariusze służby bezpieczeństwa i policji dokonali zabójstw osób związanych z opozycją (m. in. księdza J. Popiełuszki). Mimo polityki represji nie udało się zlikwidować struktury „Solidarności” ani też innych organizacji opozycyjnych. Od września 1986 r. polityka egzekwowania odpowiedzialności karnej za działalność polityczną została zaniechana, co umożliwiło podjęcie rozmów -^„okrągłego stołu” i przyniosło w efekcie legalizację „Solidarności”. W dn. 1.02.1992 r. Sejm, po burzliwej dyskusji uznał decyzję o wprowadzeniu s. w. za nielegalną oraz powołał komisję nadzwyczajną do zbadania możliwości naprawienia krzywd wyrządzonych jego ofiarom. Aktualnie, przed sejmową Komisją Odpowiedzialności Konstytucyjnej toczy się postępowanie wobec autorów stanu wojennego i wobec winnych tragedii w kopalni „Wujek”[A.A.].