Pożywka wzrostowa używana do hodowania komórek lub tkanek zawiera roztwór soli w stężeniach fizjologicznych, glukozę, aminokwasy, niezbędne witaminy i antybiotyki. Jest zbuforowana do pH 7,2—7,4. Płodowa surowica cielęca jest dodawana w stężeniu 10—20%, aby dostarczyć dodatkowych elementów niezbędnych do wzrostu komórki. Gdy komórki namnożą się do liczby wystarczającej do zakażenia, pożywka wzrostowa jest zastępowana pożywką utrzymującą, zawierającą tylko 2—5% surowicy, co pozwala jedynie na niewielkie namnażanie lub powoduje brak namnażania się komórek.
Tkanka płodowa lub osobnika dorosłego jest pobierana aseptycznie, a następnie rozdrabniana na małe kawałki wielkości około 2 mm'. Inkubacja z trypsyną przez 30 min przeistacza większą część tkanki w zawiesinę poszczególnych komórek lub ich małe skupiska. Komórki są następnie odwirowane w celu usunięcia nadmiaru trypsyny, zawieszone w pożywce hodowlanej i inkubowane w temperaturze 37°C w szklanych lub plas-
często inkubowane w wolno obracającym się aparacie, co pozwala na wystawienie komórek w probówce na działanie na zmianę środowiska gazowego i płynnego.
Takie hodowle są na początku mieszaniną komórek fibroblastycznych, nabłonkowych i innych, lecz szybciej dzielące się fibroblasty mają tendencję do przerastania innych komórek. Dla celów diagnostycznych hodowle pierwotne zostały przeważnie zastąpione przez ciągłe lub półciągłe linie komórkowe. Hodowle pierwotne mają jednak tę przewagę, że będąc komórkami diploidalnymi, mogą być użyte do produkcji szczepionek przeciw wirusom. Na przykład komórki nerki króliczej są używane do produkcji szczepionki przeciw różyczce, kurze fibroblasty do produkcji szczepionki przeciw odrze, a komórki nerki małpiej do produkcji szczepionki przeciw
ciągłe linie komórkowe
Bi Takie komórki wywodzą się z płodowej tkanki ludzkiej lub zwierzęcej (tab. 3.1). Mają one prawidłowy kariotyp diploidalny i dlatego mogą być użyte do produkcji szczepionek. Niektóre linie są także używane do diagnostyki.