Untitled 6

Wojciech l*\tyJĆ>WSKJ

Wprowadźmy drugi wektor wierszowy u = |0248 16 32|, wówczas polecenie ster=[t u] utworzy macierz o wymiarach 6 * 2, natomiast polecenie ster=(t’ u'| utworzy macierz o wymiarach 2 x 6 ^l0.

Polecenie size(A) wyprowadza wymiary macierzy A.

Jeśli elementy macierzy mają tworzyć ciąg, możemy użyć skrótowego polecenia do utworzenia takiej macierzy:

•    ciąg arytmetyczny o zadeklarowanym odstępie odst poleceniem: x = min:odst:max np.:

» x=l:0.1:2

•    ciąg arytmetyczny o zadeklarowanej liczbie elementów liczba elem poleceniem: x=linspace(min,inax,liczba_elem) np.:

» x=linspace(-10,10,21)

•    ciąg logarytmiczny o zadeklarowanej liczbie liczba elem elementów poleceniem:

» x=logspace(min,raax,liczba elem) wygeneruje ciąg liczba elem elementów, w którym pierwszy element będzie miał wartość 10^Amin a ostatni 10^Amax np.:

» x=logspace(-1,10,3)

Polecenie b=zeros(2,5) wygeneruje macierz zer o wymiarach 2 x 5, odpowiednio polecenie b=ones(2,5) wygeneruje macierz jedynek, polecenie b = ones(6) wygeneruje macierz „kwadratową” jedynek o wymiarach 6x6, a polecenie b=rand (2,5) wygeneruje macierz której elementami będą liczby losowe.

Wczytywanie zewnętrznych danych z plików ASCII jest możliwe za pomocą polecenia dlmread.

Dwukropek

Dwukropek jest wyjątkowo użytecznym znakiem; oto dwa typowe sposoby wykorzystania.

1)    Do tworzenia wektorów o równomiernie rozłożonych elementach.

Polecenie j:k definiuje wektor którego elementy tworzą szereg arytmetyczny o przyroście równym 7, przy czym j i k są wartościami pierwszego i ostatniego elementu;

Polecenie j:n:k definiuje analogiczny wektor o przyroście równym n;

2)    Do łatwego określania wyselekcjonowanych wierszy lub kolumn macierzy, na przykład:

x(:, j) definiuje /—tą kolumnę macierzy x\

¹⁰ Do wykorzystania w SIMULINK’u jako jednowymiarowy sygnał sterujący

»( . I K) definiuje kolumny j do k macierzy x\

«(|, :) definiuje /-ty wiersz macierzy x;

«(I k) definiuje elementy macierzy x od indeksu j do indeksu k.

■minnne zespolone

•inunne zespolone wprowadzamy w sposób naturalny, pisząc np: a=3+2*i #M a=3+2*j

a=r*exp(j*alfa),

I nowszej wersji MATLAB a jeszcze prościej: a=3+2i

|d/i< r jest modułem, a. alfa jest kątem fazowym liczby zespolonej.

I •«-klarowanie zmiennej za pomocą wyrażenia

/mu mia może być zadeklarowana za pomocą wyrażenia, np.:

» x=2/pi

lub

» y=12*ster

li .Ii zmienna ster nie była wcześniej określona (to znaczy nie ma jej w pi .liżeni roboczej), system wyprowadzi odpowiedni komunikat:

??? Undefined function or variable ster. /inienna ans jest domyślną nazwą nienazwanej zmiennej; np. wprowa-■1.. me polecenia:

» 2*3

flpn woduje wyprowadzenie następującej odpowiedzi:

ans =

6

'miwnne tekstowe

/mieniu tekstowe (łańcuchy) tworzymy używając pojedynczego znaku » u.l down, np.:

napis=’koniec obliczeń¹

Nu/w.i /miennej musi zaczynać się od litery i pamiętanych jest 19 zna-I"" ilu/e i małe litery są rozróżniane. Nazwy funkcji należy pisać ma-

luiii llb mmi.