Zarz Ryz Finans R17T3

17. Pomiar ryzyka odmowy zapłaty i zarządzanie tym ryzykiem 543

.1. Matthew Singleton jest wspólnikiem rzeczywistym w nowojorskiej filii firmy Arthur Andersen, która to filia prowadzi działalność w zakresie rewizji ksiąg i doradztwa w dziedzinie zarządzania; jest członkiem rady doradczej przy prezesie firmy. Wcześniej był odpowiedzialny za działalność rewidencką w firmie New York Financial Scmccs. Jest kierownikiem zespołu, który z ramienia Arthur Andersen służy doradztwem technicznym Międzynarodowemu Stowarzyszeniu Swapów i Instrumentów Pochodnych. W latach 1981-1983 Matthew Singleton byt członkiem rzeczywistym Rady ds. Standardów Rachunkowości Finansowej (Financial Accounting Standards Board). Uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie ekonomii na Uniwersytecie Princeton oraz tytuł magistra zarządzania na Uniwersytecie Nowojorskim. .

Ze względu na wpływ, jaki kompensacja wywiera na ekspozycję, trudno się dziwić, że firmy pośredniczące w tworzeniu instrumentów pochodnych i obrocie nimi są bardzo skłonne do jej stosowania. Problem polegał jedynie na prawnej egzekwowalności umów kompensacyjnych. Duży wpływ kompensacji na ekspozycję powoduje, że bardzo silna jest tendencja do szerszego uznawania kompensacji²⁰. W kwietniu 1993 r. Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego poddał pod konsultację propozycję dokumentu²¹, który uznaje skuteczność kompensacji przez likwidację i pozwala bankom przy pomiarze bieżących ekspozycji stosować kompensację dwustronną.

Pomiar prawdopodobieństwa odmowy zapłaty

Jak już nadmieniliśmy na początku niniejszego rozdziału, prawdopodobieństwo odmowy zapłaty w przypadku jednej transakcji na instrumentach zabezpieczających jest określone czterema ogólnymi czynnikami. Pierwsze dwa spośród nich są dobrze znane wszystkim, którzy zajmują się oceną ryzyka kredytowego związanego z tradycyjnymi produktami bankowymi:

1.    Wiarygodność kredytowa kontrahenta: im wyższa wiarygodność kredytowa kontrahenta (jego klasyfikacja kredytowa), tym mniejsze jest prawdopodobieństwo odmowy zapłaty.

2.    Czas do wygaśnięcia transakcji: im dłuższy jest czas do wygaśnięcia transakcji, tymi większe ryzyko, że wiarygodność kredytowa kontrahenta się pogorszy, a co za tym idzie - tym większe jest prawdopodobieństwo odmowy zapłaty.

²¹¹ Poważnego impulsu dla rozszerzania zakresu kompensacji dostarczają reguły rachunkowości. Standard FAS 105, który zaczął obowiązywać w roku 1993, wymaga odrębnego wykazywania zysków i strat, jeśli nie są one kompensowane na mocy dopuszczalnej umowy.

²¹ „The Supervisory Recognition of Netting for Capital Adeąuacy Purposes”.