Zarz Ryz Finans R17T7

17. Pomiar ryzyka odmowy zapłaty i zarządzanie tym ryzykiem 547

właśnie oddziałów czy agencji; ewentualne pozostałe aktywa przekazuje się następnie władzom bankowym kraju, w którym mieści się centrala niewypłacalnego banku.

Metoda taka łatwo prowadzi do konfliktów, ponieważ różne czynniki regulujące starają się dokonać rozdziału tej samej puli aktywów. I tak na przykład, kiedy w procesie globalnej likwidacji Bank of Credit and Commerce International departament bankowości stanu Nowy Jork podjął próbę odgrodzenia aktywów nowojorskiej agencji tego banku, doszło do sporów z analogicznymi czynnikami z Wielkiej Brytanii, Luksemburga i innych krajów.

Choć metoda odgradzania może zyskiwać aprobatę lokalnych wierzycieli agencji czy oddziału banku zagranicznego (ponieważ daje im większe szanse zaspokojenia roszczeń niż udział w zagranicznym postępowaniu likwidacyjnym), to jednak może pokrzyżować plany stron zawierających transakcję na instrumentach pochodnych na podstawie umowy ogólnej przewidującej kompensację pomiędzy działami. Umowa taka pozwala stronie na regulowanie płatności z tytułu transakcji na instrumentach pochodnych wtedy, gdy transakcje te są udokumentowane („zaksięgowane”) za pośrednictwem jakiegoś odpowiedniego oddziału czy agencji. Zawierający ją bank oczekuje, że kwoty, które winien jest kontrahentom lub które są mu od nich należne, będą kompensowane w skali wszystkich oddziałów i agencji. Likwidator stosujący metodę odgradzania do międzyoddziałowej umowy ogólnej byłby zmuszony odstąpić od jej wyraźnych zapisów, koncentrując się na kwotach, które bank jest winien wyłącznie z tytułu transakcji zaksięgowanych poprzez lokalny oddział czy agencję.

Pomimo wielkiego postępu, jaki dokonał się na drodze do globalnego uznawania egzekwowalności dwustronnych umów kompensacyjnych w pozagiełdowych transakcjach na instrumentach pochodnych, problemom egzekwowalności międzyoddziałowych umów ogólnych nie poświęcano dostatecznej uwagi. A przecież ryzyko związane z brakiem możliwości wyegzekwowania umowy może być istotne dla wielu podmiotów zawierających transakcje na instrumentach pochodnych. Badania nad przyjętą w różnych krajach praktyką w zakresie instrumentów pochodnych, przeprowadzone niedawno przez „grupę trzydziestu”, wskazują, że międzyoddziałowe umowy ogólne były stosowane z różną częstotliwością.

Doświadczenia departamentu bankowości stanu Nowy Jork w związku ze sprawą Bank of Credit and Commerce International doprowadziły do przyjęcia w sierpniu 1993 r. poprawek do stanowego prawa bankowego. Ich intencją było wzmocnienie pozycji likwidatorów banków w kontaktach z ich zagranicznymi odpowiednikami - przy jednoczesnym utrzymaniu metody odgradzania.