Zdjęcie716

wywdtyfewl*Mt prdbccnr • ■    <.-r rnsksni interpunkcyjnymi zdanie wtn|C8.

sw. mmm. ndrfhłw skąpa. inru r    Iłjtł przypis)

(Mmmm nw konnwiy w utworach jest nw tylko istotnym• • = sj*« •>.    .i-,. (non zarównorozbijać, jak i scalać fabułę,

s*»/ Ubmfofe* wra /<r.ir prukpniui w święcie przedstawionym), lec/moir ;«v wrrt/rrr jf',„ pwinttc) strategii, znakiem wiedzy życkwe i i /-•-•■ murrwiti    świadectwem toczonych sporów, śladem po

Mti ap /.;icn! ro/oi/enir Nofou współudziału komentarza w kompot)*?, •i--- , w kiwwwiw muli pnwhnwwncgo oraz w .sterowaniu nasząg#

■ "••'i    ■ IMp • ■ -.<•>,■. niezbędny składnik analizy tekstu. Komofenr

.    ...,_M ?• ■ ;..• /' , / /virirn» i'-m ;<-j przedmiotem może być m ini-i:

n«w wtmtK/M podud/rnK opisywanych zdarzeń oraz osób, *(• «M>> wypnwiaiiapęi tpn ssę podmiotu; stosunek autora do dzieła, fabołi •w MMMcy; wiarygodność postaci i słów przez nie wypowiadanych, b mop też byf wyrazem nastawienia do konwencji literackich oratfc awwanpn^dnwydi i estetycznych sporów epoki.

Ir /■ •«- lub razem mop występować uwagi o charakterze aattśips H, mym 'odnm/ące uf do żyda samego pisarza - zob. np. Kronikę njftitt •••    i,-l'.•,.••/.! Konwickiego) i autoUmatycznym (komentarze na tnw

twórczości, procesu pens stawania dzieła, technik pisarskich itp. - aś - • ka/wmerra Brandysa), także metaliterackim (łj. odnoszące hę ogóiia J*» />*-.- .-k literackich, nurtów, podziałów wewnątrz literatury, reguł baw '■ ■ . ii zob. Nkzmoiną Irkkość bytu Milana Kundery). Komentarze ma i?ł-'.łi k,_r- często są także powiązane z zapiskami o charakterze mdajikejfm (wtudy ich przedmiotem jest fabuła utworu, przebieg wątku, zachowaniep-■podetmowanie decyzji co do charakteru sceny, itp. - co może mięt* mę mM- obnażania fikcyjnoici sytuacji lirycznej albo wprowadzania ssą dotyczących sposobu myślenia czy mówienia bohaterów literackich, a (ós prowadzenia .narracji drugiego stopnia”, której tematem jest przebiegu* firjł w utworze • zob. np. Miazgę Jerzego Andrzejewskiego).

Podobną funkcję (jak powyższe formy autokomentarza) - tj. nnąitanr óywbtowłt oraz interpretacji kontekstu - mogą mieć włączone w** wnrflde refleksje, uwagi, pouczenia, oświadczenia, zwroty do adrwe® wypowiedzi programowe.

fok zauważył Umberto Eca tym razem bardziej jako .praktyk”, (j. jak ■ / •*'!(>.ź r.iz jako teoretyk literatury - każdy utwór ma swój dar J* dwM f< /yU rytm tekstu. tempo obrazów i zdarzeń, sobie właściwy sp^’ hodowania świata przedstawionego I tworzenia napięcia), a jednocześnie--maga «K nadrzlenia odpowiedniego „oddechu" przez odbiorcę, bo pas*

Iggnriidfo. które oddychają jak garrlr łtrirłr ktć--ddychająiakwtdd*

dfe*» nra U .Wciągnąć ssę w powieść to jak wyruszyć na w>p«wt;^Vi'

Iton**

nnrb»

Ćwicz-

1. Praw dfok popn 1 fon wi, a porsą do tal Ifos a Przeci idau tekstu

PfHipnn

^ł> **"1* ¹ Anusi

4«^