wywodzące się od przodków. Najładniejsze i najcenniejsze opatrzone były imieniem i miały swoją historię, własną przeszłość, którą uroczyście objaśniano gościom (Laguna 1972, s. 418). Sprzęt ten był dziedziczony. Pochodził od przodków, ofiarodawców i pośredników rybnego bogactwa, które ukształtowało tamto społeczeństwo.
Mięso i ryby podawano na drewnianych talerzach, olej w rzeźbionych drewnianych miseczkach (Rousselot, Muller & Larink 2004, s. 64), z których goście jedli w niewielkich grupach.
Każdy biesiadnik miał łyżkę z drewna lub rogu i czerpał nią olej i wywar. Uchwyty łyżek wykonanych z rogów górskich kóz lub baranów były ozdobione wyrzeźbionymi wizerunkami zwierząt lub istot mitycznych (Rousselot 1987; fot. 21). Wodę pito z nieprzeciekających koszyków w kształcie kubka.
Fot. 21. Dwie łyżki z rogu kozy górskiej. Trzonek przedstawia twarze z nakryciami głowy o niedźwiedzich uszach, typowymi dla wielkich wojowników. (Źródło: Staatliches Museum fur Vólkerkunde, Monachium; nr inw. 806a & b; zbiór Leuchtenberga, I połowa XIX wieku; fot. Robert Braunmiiller).
192