031

zakres, to należy ją uciąć (do minimalnej lub maksymalnej wartości dopuszczalnej), zmienić na wartość domyślną, zakończyć funkcję z kodem błędu lub zgłosić wyjątek. Należy pamiętać o sprawdzeniu zarówno dolnej, jak i górnej granicy zakresu.

Przykład: BF::Get() w pliku bits.cpp

Sprawdzanie kodów zwrotnych

unikanie awarii

Przed

BOOL FL::FUstawRozmiar(DWORD cbitPotrzebne)

{

DWORD *pdw; long cdw;

cdw = (cbitPotrzebne + cbitDWORD — 1)/ cbitDWORD; pdw = new DWORD [cdw]; memset(pdw, OL, sizeof(DWORD) * cdw);

Po

BOOL FL::FUstawRozmiar(DWORD cbitPotrzebne)

{

DWORD *pdw; long cdw;

cdw = (cbitPotrzebne + cbitDWORD - 1)/ cbitDWORD;

pdw = new DWORD [cdw];

if(pdw)

{

memset(pdw, OL, sizeof(DWORD) * cdw);

Można by pomyśleć, że funkcje biblioteczne zawsze działają poprawnie. I tu niespodzianka. Wcale tak nie jest. We fragmencie „Przed” zakłada się, że przydzielenie pamięci zostanie zakończone pomyślnie. Ale co się stanie, gdy przydzielenie pamięci nie powiedzie się. Wypadek. Czy tego oczekiwaliśmy?

Należy sprawdzać kody zwrotne z funkcji bibliotecznych, zwłaszcza tych, które przydzielają zasoby, takie jak pamięć, pliki i zasoby sieciowe.

Dygresja

Nigdy nie należy przesadzać. Kody zwrotne należy sprawdzać tylko wtedy, gdy wystąpienie błędu ma dla nas znaczenie. Na przykład jeśli rysujemy na ekranie wiele