035

35

4. Tworzenie plików funkcyjnych

Plik typu funkcyjnego pełni rolę funkcji o zadawanych wartościach parametrów wejściowych w momencie wywołania.

Zmienne występujące wewnątrz pliku funkcyjnego mają charakter lokalny i nie są dostępne w obszarze roboczym poza tym plikiem.

Jeżeli zmienne mają być użyte poza funkcją, to należy je zadeklarować jako globalne za pomocą polecenia global wszędzie tam, gdzie będą używane.

Plik funkcyjny w Matlabie ma następującą strukturę:

•    linia definiująca funkcję,

•    pierwsza linia pomocy HI,

•    tekst pomocy w postaci komentarza,

•    ciało funkcji w postaci poleceń i instrukcji wraz z komentarzami.

Linia definiująca zawiera następujące elementy:

•    słowo kluczowe function,

•    argumenty wyjściowe rozdzielone przecinkami i ujęte w nawiasy kwadratowe,

•    nazwa funkcji,

•    argumenty wejściowe w nawiasach zwykłych.

Przykład:

function [y l,y2,...] = n az w a_ fu n k cj i (.v 1, r 2, ...)

Jeżeli funkcja ma jeden argument wyjściowy, to nie występuje on w nawiasach kwadratowych, np.

function r = roots(c)

Jeżeli funkcja nie zwraca żadnych argumentów wyjściowych, to może być zapisana następująco

function nazwa_funkcji(arg_wej)

Funkcja może nie mieć zarówno argumentów wyjściowych, jak i wejściowych

function nazwa_funkcji

Nazwa funkcji podlega tym samym ograniczeniom, co nazwy zmiennych w danej wersji Matlaba, np. do 31 znaków. W wersji 4.2 Matlaba wskazane jest, aby nazwa miała najwyżej 8 znaków i była taka sama jak nazwa pliku, w którym pamiętana jest ta funkcja. Ponadto nazwa powinna rozpoczynać się literą.

Jeżeli nazwa funkcji różni się od nazwy pliku, to „zwycięża” nazwa pliku, a występująca po słowie function wewnętrzna nazwa funkcji jest ignorowana.

Jeżeli nazwy funkcji powtórzą się, to Matlab wykona tę funkcję, którą znajdzie jako pierwszą.