03 (31)

T.

S. Mając szereg wielkości x i y wraz z niepewnościami to sumujemy wartości x i y natomiast niepewności dodajemy według wzoru = Jtrf -t*cr_y. Ewentualnie możemy skorzystać ze

wzoru: cr.

9/10. Jeśli xl,.....,xn są pomiarami tej samej wielkości x, ze znanymi niepewnościami

<r„Cj,......to najlepszym przybliżeniem prawdziwej wartości x jest średnia ważona:

gdzie sumowanie przebiega po wszystkich N wynikach i - 1,2,....,N, a wagi co, są odwrotnościami kwadratów odpowiednich niepewności,

1

(O_t - —

Niepewność średniej ważonej jest równa:

1,2.....,N

gdzie znowu sumowanie przebiega po wszystkich N wynikach i

11.    Nie można odrzucić wyniku pomiaru, który znacznie odbiega od pozostałych bez uprzedniego poddania tego wyniku kryterium Chauveneta.

Kryterium to jest prostym testem na sprawdzenie, czy odrzucić podejrzaną wartość. W cym

celu najpierw obliczam .7 i    —li. Następnie znajduje prawdopodobieństwo

<r_t

otrzymania wyniku równie odległego od średniej jak x_poJ i stąd oczekiwaną liczbę pomiarów które różnią się od średniej o co najmniej taką wartość: n = N • P(poza r^ a,). Jeśli n<0 5 to zgodnie z kryterium odrzucamy wartość x_pni.

12.    Rozkład t-Studenta stosujemy przy malej liczbie pomiarów. Przeważnie mniejszej od 10 Umożliwia określenie prawdopodobieństwa, że wartość t znajdzie się w przedziale -ta<tMa dla dowolnego ta>0 i n>2.

13.    Szumy są to wszelkiego rodzaju sygnały zniekształcające sygnały formalne odbierane przez sensory. Przeważnie sygnały formalne są bardzo niskie.

Szumy dzielimy na:

-    deterministyczne (linie energetyczne)

-    losowe

• biały - niezależny od częstotliwości

migotanie - widmowa gęstość mocy maleje ze wzrostetli częstotliwości S*e‘ \f - szum biały Johansona - termiczny, powodowany losowym ruchem elektronów w materiale rezystancyjnym