104561

L.XXfV INDYWIDUALNOŚĆ. HISTORIA

Z F^zrauna Juliusz Słowacki udał się do Wrocławia, gdzie oo raz pierwszy- od wyjazdu z Krzemieńca spotkał się z matką, ftrtem wrócił do Paryża.

Zmarł J kwietnia 1849 r.

Recepcją twórczości mistycznej. Wśród współczesnych Sło> •‘narjftrmu recepcja jego myśli mistycznej była nikła. Pisma poen z lat ostatnich były w ogromnej większości'nie opublikowane. a t te nawet, które ukazały się drukiem, nie mogły liczyć na przychylne przyjęcie przez starszą generację emigrantów.

Słowacki chciał także osobiście szerzyć „wiarę widzącą”. Gorąco poszukując wyznawców, zbliżył się do przedstawicieli tzwł_sjńłódei ermgracft. Szczęsny Feliński. Ludwik Norwid, yefc^eieF-^łicwlSrówski. Kornel Ujejski to ci, którym osobiście wykładał naukę o duchu; w ich pamięci przetrwał nie tyiko jako poeta, lecz również jako natchniony mistyk. Dzięki urn w (iuzci mierze można było na początku lat sześćdziesiątych zaobseLiattłMracnagły" wzrost zainteresowania twórczością Słowackiego. W 18S5 Cl pisał AMoni Maffeckłrże^Eeła poirtr—n—117 ml lirliiBrn mtuzjazmo wać pewną liczbę.czytelników. Tyfaszcza pomiędzy młodzieżą; w latach poprzedzających powstanie stvczmowe.— bo o nich wspomina Małecki — SSowroJbuwwui .dt wieszczem pokolenia. I wzoremdla jego pałtow. Kometa Ujejskiego. Mieczysława Romanowskiego.

. ytMu: Cyprian Kanni Norwid-wy głosił w Paryżu cykl oricznow o Słowackim. I oto po raz pierwszy właśnie pisma monczne poety. inneili i KirU-Duch, zostały uznane za tg    /W Kmiu-Duchu Norwid

jparmst nawet raeratku ..epopei renomenolo gicznej”, ,,ja-j*er OBtvcnczas jeszcze me ma żadna literatura”.

Operne generaar oestepaet, pozytywistów, znalazły nąjbar-»Bmi JDPionr wnt w mnaopnlii zasłużonego historyka -®ca*BiT i wę«awcv josm poety. Antoniego Małeckiego. Cenił nHaBaE’9MHkHgBi bardzo wysoko — z wyjątkiem jego

pism mistycznych. Uznał je za bałamućtwo i fantasmagorie wyobraźni i wykluczył z przygotowywanej obszernej edycji; bo, jak pisał,

uważałem jakby za wykroczenie przeciw cieniom mego poety ogłaszać rzeczy, które ani jemu sławy, ani czytelnikom pożytku nie zdawały się    _

obiecywać¹.

Był więc Małecki krytykiem surowym — ale miał tę ogromną zasługę, że jako pierwszy przebrnął przez gąszcz rękopisów Słowackiego z ostatnich lat. że ostatecznie stał się ich edytorem.

Przełom w stosunku do puścizny mistycznej Słowackiego przyniosła Młoda'PoTśEa:"2nahtzły-4«intymia6g»-jegeHmfncełF^—

■ ejt tustorrozoftcziir- czerpał z nich inspiracje Wincenty Lutosławski. Bliski był Słowacki neoromantykom jako twórca

idei skrajnie indywidualistycznej i jako ppęta-mńłtuk któły-

w~snbłe; W'o^jawieniu wewnętrznym, poszukuje odpowiedzi na pytania egzystencjalne i historiozoficzne; ogromnie nowa torskie wydawały się wtedy jego poglądy estety czne, preferujące poetycką metaforyzację wypowiedzi. Książka o późnym Słowackim. -4gnaee>ge~ Matuszewskiego- Sfanwia. sztukę,L --*- stała, się manifestem, estetycznym: moóenHgfiu. Twórczość mistyczna Słowackiego wpływała inspirująco na poetów i pisarzy modernizmu, od Tadeusza Mkinskiego po Stanisława Wyspiańskiego. A w niewiele Lat później Słowacki patronował, jąklLWiełkr: zbuntowany dULli. ckspresT»ii»an»ew*> Stanisława Przybyszewskiego.

' Mistycznń" twórczość poety stała się wówczas także przedmiotem licznych roztrząsan naukowych. Na tle ogromnej liczby prac, których publikacja uświetniała jubileusz stuka* urodzin poety, szczególnie; ważna była monografia piorą Jana

^r .Antoni M a ł e c k i,. Juliusz Słowacki. Jegp rwie i. dzseht. w sta* ■unku do współczesnej epoki. Lwów 186T. t. II. & 25SI