146

11, ROZWIĄZANIA INŻYNIERYJNO-BUDOWLANE 146

zapewniając spełnienie wszelkich wymagań wynikających z technologii i konstrukcji elementów stacji (np. stateczność fund imentów i konstrukcji wsporczych, niezimulanie kanałów). Powierzchnia zniwelowanego terenu powinna sięgać co najmniej 1,1 m (szerokość dywanika izolacyjnego lub uziomu otokowego) poza obrys ogrodzenia stacji.

W wyjątkowych przypadkach dopuszcza się umieszczenie skarp w obrysie ogrodzenia stacji z tym zastrzeżeniem, że skarpy i obiekty zagospodarowania terenu nie będą kolidować z urządzeniami stacji. Nasypy, w których będą posadowionefundamen-ty i konstrukcje wsporcze, należy wykonywać i zagęszczać zgodnie z normą [11.1]. Przy skrzyżowaniu skarp z terenowymi ciekami wodnymi należy wykonać zabezpieczenie przed rozmywaniem skarp.

Do ukształtowania terenu nie nileży używać ziemi roślinnej z wyjątkiem powierzchni terenów zielonych, gdzie grubość warstwy ziemi roślinnej powinna wynosić ok. 10 cm. Blans robót ziemnych (wykopy - nasypy) powinien być zbliżony do zera, wliczając w to wykopy pod fundamenty, kanały kablowe itp. Skarpy ziemne w zależności od spadku i rodzaju gruntu należy umocnić kamieniem łamanym lub darnią lub pokryć warstwą ziemi roślinnej i obsiać trawą.

11.1.3.    Ogrodzenie

Teren stacji napowietrznych musi mieć ogrodzenie zewnętrzne o wysokości co najmniej 2 m oraz - jeśli ni teren m iją dostęp osoby nie należące do obsługi stacji — ogrodzenie wewnętrzne o wysokości co najmniej 1 m.

Ogrodzenie zewnętrzne korzystnie jest wykonać z prefabrykatów żelbetowych. Bramy i furtki powinny mei konstrukcję stalową. N a terenach miejskich oraz terenach objętych planem zigospod irowrnia miasta, linię zabudowy oraz typ projektowanego ogrodzenia należy uzgodnić z lokalną służbą urbanistyczną.

Jeśli po wykonaniu ogrodzeń metalowych zostanie stwierdzone pomiarami wystąpienie niebezpiecznych napięć rażeniowych, to po obu stronach ogrodzenia należy wykonać izolacyjny asfaltowy dywanik o szerokości 1,10 m. Poza ogrodzeniem należy pozostawić pas terenu o szerokości co najmniej 3 m wolny od konstrukcji metalowych. Ogrodzenie metalowe powinno być wykonane na cokole betonowym wyprowadzonym co najmniej 15 cm ponad teren.

11.1.4.    Drogi i place

Drogi transportowe na terenie stacji powinny być przystosowane do transportu przewidzianej docelowo aparatury i transform atorów. Ciężkie transformatory są przewożone na specjalnych przyczep ich o charakterystycznych wymaganiach, które muszą być uwzględnione przy projektowaniu dróg.

Wymagania dotyczące dróg na terenie stacji elektroenergetycznej są następujące:

1.    Droga główna przy stanowiskach transformatorów powinna być dwupasmowa, o minimalnym spadku 0,3-t-0,5% (dla transportu ciężkiego droga o szerokości min 7,60 m).

2.    D.-ogi boczne powinny być jednopasmowe o szerokości 3,50 m o spadkach dostosowanych do niwelacji terenu i promieniu skrętu nie mniejszym niż lim.

3.    Drogi dojazdowe do stacji są drogami publicznymi i powinny spełniać wymigania układu komunikacji danego rejonu oraz wymigania stacji, tj. minimalna szerokość pasa jezdni powinna wynosić 3,5 m, a poboczy ziemnych —lm, promień skrętu ok. 15 m.

4.    Zdolność pasa jezdni do przenoszenia obciążeń projektuje się nie mniejszą niż 8000 kg na oś. Sporadycznie występujące obciążenie drogi od przyczepy transportu transformatora wynoszące ok. 20000 kg na oś należy uwzględnić tylko na odcinkach skrzyżowań z kanałami i przepustami.

5.    Nawierzchnie dróg projektuje się jako bitumiczne, betonowe monolityczne lub z płyt żelbetowych oraz z tłucznia.

6.    Układ dróg powinien umożliwiać przejazd. Do zawracania pojazdów można przewidzieć plac manewrowy o wymiarach co najmniej 12,50x 12,50 m.

Do każdego obiektu stacyjnego musi być zapewniony odpowiedni dojazd dla straży pożarnych. Nie należy do tych celów projektować oddzielnych dróg, a jedynie ustalić drogę dojazdu dla straży pożarnych, przy czym:

—    nawierzchnia drogi musi być wyrównana lub utwardzona i umożliwiać dojazd samochodów o masie 20 000 kg w każdych warunkach;

—    dojazd powinien być usytuowany równolegle do dłuższego boku budynku od strony głównego wejścia do niego;

—    odległość dojazdu od budynku powinna wynosić 5-^25 m;

—    najmniejsza szerokość jezdni powinna wynosić 4,5 m, wysokość przejazdu w świetle — co najmniej 4,5 m (na terenie stacji dopuszcza się stosowanie jezdni o szerokości 3,5 m);

—    na tereny dużych stacji, o powierzchni przekraczającej 5 ha, należy przewidzieć co najmniej dwa wjazdy odległe od siebie nie mniej niż o 75 m;

—    droga dojazdu powinna być zaplanowana tak, aby był możliwy przejazd bez zawracania lub aby byl plac manewrowy o wymiarach 20 x 20m przedłużony 5 m poza budynek;

—    promień zewnętrznych łuków powinien wynosić co najmniej 11 m.

Dojazd dla straży pożarnych należy uzgodnić na etapie projektowania z rejonową jednostką straży pożarnych, W szczególnych przypadkach, np. mała stacja lub teren zagospodarowany, można uzgodnić odstępstwa od powyższych warunków.

11.1.5.    Bocznice kolejowe

Stacje elektroenergetyczne zasadniczo nie wymagają bocznic kolejowych i nie ma potrzeby ich doprowadzenia. Projektowanie bocznicy może być uzasadnione względami technicznymi, ekonomicznymi i eksploatacyjnymi, tylko w stacje ch o większej liczbie transformatorów, a i to tylko w przypadku, gdy na przyległym terenie istnieje bocznica i nie ma problemu z przedłużeniem jej na teren stacji ani z wykonaniem wjazdów na stanowiska. Bocznica umożliwia dogodny transport transformatorów na własnym podwoziu. Niezależnie od bocznicy kolejowej konieczne jest wykonanie dróg odpowiadających wymaganiom podanym w p. 11.1.4.

Tory na terenie stacji należy układać poziomo i zakończyć oporem. Przy wprowadzaniu torów na teren stacji należy stosować wkładki izolacyjne chroniące przed wynoszeniem potencjału. Elementy izolacyjne dla szyn typu S, S42 i S49 są typowe i produkowane przez przemysł chemiczny.

Skrzyżowanie torów bocznicy z torami stanowisk transformatorów należy wykonać na ławach żelbetowych lub na innej konstrukcji fundamentowej, np. wzmocnionym układzie podkładów. Wzmocnienie umożliwia zmianę układu podwozia lub obrót transformatora.

11.1.6.    Sieci wodno-kanalizacyjne, ogrzewcze i odwadniające

Na terenie większych stacji oprócz sieci elektroenergetycznych mogą występować następujące sieci:

—    wodociągowa, doprowadzająca wodę pitną i przeciwpożarową;

—    kanalizacji sanitarnej, odprowadzająca ścieki sanitarne;

—    kanalizacji deszczowej, odprowadzająca wody opadowe;

—    centralnego ogrzewania, dla celów grzewczych pomieszczeń;

—    odwadniająca — przy wysokim poziomie wód gruntowych;

—    kanalizacji przemysłowej kwaśnej z akumulatomi — awaryjna;

10*